سرطانی به نام طرح جامع⁣ شهری

شاید یکی از علت های اساسی در بوجود آمدن ناعدالتی ها، همین طرح جامع شهری باشد.⁣ زمانی که اولین طرح جامع تهران در سال ۱۳۴۸ با دو سیاست تمرکزگرایی و مرکززدایی تهیه و تایید شد و اصل هدفش این بود که ساختارهای اجتماعی شهر را بر اساس سطح درآمد و... تفکیک کند!!!⁣

و اسم آن را هم گذاشتند: «رویکرد تکنوکراتیک در برنامه ریزی شهری» !⁣

⁣

این نوع سیاست و برنامه ریزی، فقط منجر به تضاد اجتماعی و شکل گیری مفاهیم بالاشهر و پایین شهری نشد؛ بلکه مفاهیم بزرگی همچون هویت و ماهیت را از ساختار شهر و محلات شهر گرفت و مثل یک سرطان بدخیم، کم کم کل کشور را درنوردید و محلات شهرها را تهی از عملکرد و پویایی کرد!!!

⁣

سرطان طرح جامع، در دهه های بعدی فقط به این موارد ختم نمی شود!⁣

ما از مهمترین نسل کشورمان غفلت کردیم. نسلی که قرار بود دوران کودکی را با بازی سپری کند ولی اسیر سیاست گذاری کلان در مورد فروش تراکم شهری، بلند مرتبه سازی و ساخت و ساز بی رویه شد و این بدترین ظلم به عالی ترین نهاد تربیت و پرورش (خانواده) بود...!

⁣

ما باید برگردیم...⁣

برگردیم به دورانی که مدیریت شهر، مدیریت محله محور و انسان محور، با تکیه بر هویت بود و هیچ کسی به فکر مرزبندی بین کوخ نشین و کاخ نشین نبود!

طرح جامع شهری، هیچگونه منفعتی برای شهرهای ما ندارد و ضرورت اصلاح قوانین شهری، بیش از پیش احساس می شود.