اهمیت مهندسی سامانه مدل پایه
«مهندسی سامانه های فضایی، هنر نظم بخشی به پیچیدگی است؛ دانشی که با نگاه کل نگر، رویای پرواز، ماموریت و بقا در فضا را به سامانه ای قابل اعتماد و ماندگار تبدیل می کند.»
مهندسی سامانه های فضایی یکی از راهبردی ترین و پیچیده ترین شاخه های مهندسی معاصر است که در مرز میان علم، فناوری و آینده نگری حرکت می کند. این حوزه با تمرکز بر طراحی، یکپارچه سازی و مدیریت سامانه های پیچیده فضایی، نقشی کلیدی در تحقق ماموریت های ماهواره ای، اکتشافی و فناورانه ایفا می کند. در این میان، رویکرد مهندسی سامانه مدل پایه به عنوان یکی از پیشرفته ترین روش های طراحی نوین، پاسخی علمی و ساختارمند به افزایش پیچیدگی سامانه های فضایی ارائه می دهد.
تمرکز فعالیت های علمی و پژوهشی اینجانب بر مهندسی سامانه های فضایی با تاکید ویژه بر مهندسی سامانه مدل پایه است؛ رویکردی که با استفاده از مدل های یکپارچه، امکان رهگیری الزامات، تحلیل تعامل زیرسامانه ها، کاهش ریسک های طراحی و افزایش قابلیت اطمینان ماموریت را فراهم می سازد. باور دارم که آینده صنعت فضایی، وابسته به گذار از طراحی های جزیره ای به معماری های مدل محور، داده محور و قابل رهگیری است.
توسعه و به کارگیری چارچوب های مهندسی سامانه مدل پایه در حوزه فضایی، نه تنها یک انتخاب فناورانه، بلکه ضرورتی راهبردی برای دستیابی به سامانه های پایدار، هوشمند و رقابت پذیر در سطح ملی و بین المللی محسوب می شود؛ مسیری که آن را ماموریت حرفه ای و علمی خود می دانم.