نعمت باطنی

[محی الدین ابن عربی]

« لئن شکرتم لازیدنکم - ابراهیم/ 7» شاکر در حال شکرش، عین فقر و نیازش است بدانچه که نزدش نیست، و آن زیادت و افزونی است مروی را، بر نعمتی که در آن است و آن نعمت باطنی است ک عبارت از توبه ی او می باشد که خداوند در باطنش بدو عطا فرموده است، و نیز (نعمت) ظاهری است که موجب شکر می شود. (1)

***

[یزدانپناه عسکری]

شکر بر نعمت ظاهری، بازگشت و تقلیب قلب در افزونی نعمت باطنی است. « لئن شکرتم لازیدنکم - ابراهیم/ 7»

____________

1 - فتوحات مکیه، شیخ محی الدین ابن عربی ، ترجمه ، تعلیق ، محمد خواجوی- تهران : انتشارات مولی، 1383، جلد چهارم، صفحه 660 (483/7)

- [ لئن شکرتم لازیدنکم؟- الشاکر، فی حال شکره، هو عین فقره الی ما لیس عنده. و هو الزیاده التی تزاد له علی النعمه التی یکون فیها. و هی نعمه باطنه: و هی توبته التی اعطاه الله فی باطنه، و ظاهره: و هی نعمه توجب الشکر.(محیی الدین بن عربی، الفتوحات المکیه (عثمان یحیی)، دار احیاء التراث العربی - بیروت، چاپ: دوم، 1994 م. جلد هفتم ، ص: 350 ، 351) ، محیی الدین بن عربی، الفتوحات المکیه (اربع مجلدات)، 4جلد، دار الصادر - بیروت، چاپ: اول، ج1 ؛ ص505]