رهایی از رنج

[محی الدین ابن عربی]

شما مظاهر اسماء او هستید و بدان ها نیکبخت و بدبخت می شوید!

اما کار در الهیت: وجود از اوست و « و الیه یرجع الامر کله فاعبده » بین آن دو « توکل علیه » - در آن دو - « و ما ربک بغافل عما تعملون » چون شما مظاهر اسماء حسنای اویید و بدان ها سعید و نیکبخت، و شقی و بدبخت می شوید: « و الله معکم و لن یترکم اعمالکم » بنابر این کار را بدو واگذار و سلامت باش و با آنچه که کار در نفس خود بر آنست (یعنی با واقعیت) موافق باش، تا از رنج دعوی بین افتتاح و ختم رهایی یابی « و الله یقول الحق و هو یهدی السبیل».(1)

***

[مولانا جلال الدین محمد بلخی]

لب بر لب دلدار چو خواهی که نهی تو - از خویش تهی باش، بیاموز ازان نی

***

[یزدانپناه عسکری]

تهی بودن از منیت و خواسته الهیت را خواستن، کار را بدو واگذار کردن و رهایی از رنج دعوی بین افتتاح و ختم و توکل نمودن است.

_____________

1 - فتوحات مکیه، شیخ محی الدین ابن عربی ، ترجمه ، تعلیق ، محمد خواجوی- تهران : انتشارات مولی، 1383، جلد 6، صفحه 179 ، 180 (62/12)

[انتم مظاهر الالهیه و بها تسعدون و تشقون - و اما الالهیه فالوجود منهو الیه یرجع الامر کله فاعبدهبینهما و توکل علیه فیهما و ما ربک بغافل عما تعملون حیث انتم مظاهر اسمائه الحسنی و بها تسعدون و تشقون و الله معکم و لن یترکم اعمالکم فسلم الامر الیه و استسلم تکن موافقا لما هو الامر علیه فی نفسه فتستریح من تعب الدعوی بین الافتتاح و الختمو الله یقول الحق و هو یهدی السبیل.(محیی الدین بن عربی، الفتوحات المکیه (اربع مجلدات)، 4جلد، دار الصادر - بیروت، چاپ: اول، ج2 ؛ ص48)]

و لله غیب السماوات و الارض و الیه یرجع الامر کله فاعبده و توکل علیه و ما ربک بغافل عما تعملون - هود : 123

و الله معکم و لن یترکم اعمالکم - محمد : 35