عالم کون در شیئیت وجود با خدا مانند شیئیت در ثبوت می باشد

[محی الدین ابن عربی]

پس هر کس که در حال وجودش با خدا – همان گونه که در حال عدمش بوده است – باقی بماند، این کسی است که خداوند حقش را بدو داده است.

« ا و لا یذکر الانسان انا خلقناه من قبل و لم یک شیئا - مریم/67»

می گوید در شیئیت وجودت با من باش، همانطور که وقتی موجود نبودی بودی، پس من بر آنکه بودم هستم، و تو هم بر آنچه بودی باش.(1)

***

[یزدانپناه عسکری]

خود آگاهی و به یاد آوردن خود در شیئیت ثبوت و شیئیت وجود.

____________

1 - فتوحات مکیه، شیخ محی الدین ابن عربی ، ترجمه ، تعلیق ، محمد خواجوی- تهران : انتشارات مولی، 1383، جلد پنجم، صفحه 767 ، 768 ، (24/11)

- [(الکون مع الله فی شیئیه الوجود کما فی شیئیه الثبوت) فمن بقی فی حال وجوده مع الله، کما کان فی حال عدمه، فذلک الذی اعطی الله حقه. و لهذا الداء العضال احاله (الشارع) علی استعمال دواء: ا و لا یذکر الانسان انا خلقناه من قبل و لم یک شیئا- یقول له: کن معی فی شیئیه وجودک، کما کنت اذ لم تکن موجودا، فاکون انا علی ما انا علیه، و (تکون) انت علی ما انت علیه. فمن استعمل منا هذا الدواء، عرف حق الله، فاعطاه ما یجب له. و من لم یعرف، و لا استعمل هذا الدواء، و خلط،کثرت امراضه و آلامه فی عین افراحه، و اغضب الحق علیه فیما هو فارح مسرور به. ففی بعض افراحک غضبه.- فتنبه الی ما فی هذا الحدیث من الاسرار، علی هذا الاسلوب و امثاله، فان فیه علوما یطول الکتاب بتفصیلها و تعیینها. (محیی الدین بن عربی، الفتوحات المکیه - عثمان یحیی، 14جلد، دار احیاء التراث العربی - بیروت، چاپ: دوم، 1994 م. ج11 ؛ ص73، 74 (24/11)]