معماری مدرن ایرانی

معماری ایرانی مدرن یکی از شاخه های جذاب و مهم معماری است که سعی در تلفیق میراث غنی معماری سنتی ایران با اصول و سبک های معماری مدرن دارد. این شاخه از معماری تلاش می کند با استفاده از تکنولوژی های جدید و رویکردهای مدرن، در عین حفظ هویت ایرانی و سنتی، نیازهای زندگی امروزی را نیز پاسخ دهد.تحولات این نوع معماری در ایران از اوایل قرن بیستم و همزمان با ورود معماران غربی و آشنایی معماران ایرانی با معماری اروپایی آغاز شد. در دوران پهلوی، با تاکید بر توسعه و نوسازی، معماران ایرانی تلاش کردند تا با الهام از سبک های معماری مدرن اروپا، ساختمان های جدید و نوینی بسازند. با این حال، از دهه های بعد، حرکت به سوی حفظ هویت ایرانی بیشتر مورد توجه قرار گرفت و تلاش شد تا به جای کپی برداری مستقیم، از ویژگی های معماری ایرانی در ساختارهای مدرن استفاده شود.عماری مدرن ایرانی بر پایه سه اصل اساسی بنا شده است:

• حفظ هویت ملی:
  استفاده از عناصر و مفاهیم معماری سنتی مانند قوس ها، گنبدها، حیاط مرکزی و بادگیرها در ترکیب با طراحی مدرن، به ساختمان ها هویتی ملی بخشیده است.
• توجه به اقلیم:
  طراحی ساختمان ها بر اساس شرایط اقلیمی و استفاده از فناوری های نوین برای بهینه سازی انرژی، از ویژگی های برجسته این سبک است.
• پاسخگویی به نیازهای جامعه:
  معماری مدرن ایرانی، علاوه بر زیبایی شناسی، به نیازهای عملکردی ساختمان ها نیز توجه دارد. طراحی فضاهایی کاربردی و متناسب با زندگی شهری از اهداف اصلی این سبک است.