مناظره یا مباحثه؟

در مناظره های انتخاباتی درون حزب دموکرات(قبل از انتخابات ریاست جمهوری 2020) ، کامالا هریس با اشاره به پرونده های آزار جنسی زنان توسط بایدن، او را بدون صلاحیت دانست و به شدت از او انتقاد کرد. بعدا وقتی او بعنوان معاون بایدن معرفی شد بدون توجه به ادعاهای خود و شعارهایش درباره حقوق زنان، این سمت را پذیرفت و در پاسخ گفت حرف های قبلی ام فقط برای مناظره debate بود و قاه قاه خندید.

بله حق کاملا با او بود! مناظره سیاسی صرفا به نمایشی برای مجادله ، نزاع و غلبه یافتن بر افکار مردم برای کسب رای تبدیل شده است. سیاستمداران از هر روش و طریقی حتی غیر اخلاقی در این راه بهره می گیرند. چرا که سیاست با قدرت سر و کار دارد و نه با اخلاق. اینجا تنها به قدرت رسیدن و تسلط بر دیگران مهم است و مفاهیم دهن پر کنی چون عدالت ، آزادی ، رفاه ، حقوق زنان و حقوق بشر تنها ابزاری برای رسیدن به قدرت است. در کشور آمریکا دست یابی به قدرت، از نردبان شکسته و نیم بند به اصطلاح دموکراسی محقق می شود و در یک رژیم توتالیتر بصورت جزئی از سیستم کنترل کننده درآمدن به دست می آید.

حال اگر در جامعه بشری به جای واژه debate با معنای مناظره کلمه discours با معنای مباحثه اهمیت بیشتری داشت، خانم هریس دیگر نمی توانست به چشمان ما خیره شود و قاه قاه بخندد. زیرا که در مباحثه تنها قدرت به کار رفته قدرت استدلال است و هر انسانی حق بیان قضایایش را دارد. افراد جامعه می توانند از طریق یکدیگر به سخن آیند و با مفاهمه به امر عمومی توجه کنند، و آن را مورد بحث و گفت و گو قرار دهند. در این میان چیزی حقیقت دارد که نتیجه مباحثه باشد و از دل گفت وگوهای آزاد درآید و مباحثه کنندگان بر سر آن توافق داشته باشند. بیانات طرفین باید قابل درک و فهم باشد و قضایایی که گوینده مطرح می کند، حقیقی ، صادق و قابل اعتماد باشند. خانم هریس حق دارد به ریش ما بخندد وقتی که ما جلسه تعیین سرنوشت مشترکمان را از یک گفتگوی آزاد بین مردمی به مناظره سیاستمدارانی با اهداف فردی تبدیل کرده ایم.

این مطلب در صفحه اینستاگرامی خانه جامعه شناسی ایران به تاریخ 1399/4/9 منتشر شده است.