رشد و انفصال احوال

[محی الدین ابن عربی]

و قد نص الله تعالی علی اننا من جمله نبات الارض، فقال:

و الله انبتکم من الارض نباتا- اراد:" فنبتم نباتا"، لان مصدر" انبتکم" انما هو" انباتا". کما قال، فی نسبه التکوین الی نفس المامور به، فقال تعالی: انما قولنا لشیء اذا اردناه ان نقول له: کن! فیکون- فجعل التکوین الیه. کذلک نسب ظهور النبات الی النبات. فافهم! فلذلک قلنا:" انما اختلفت الاحوال لاختلاف الازمان".(1)

__

خداوند تصریح کرده که ما از جمله نبات زمین هستیم و فرموده: و الله انبتکم من الارض نباتا ، یعنی خداوند شما را از زمین برویانید – رویانیدنی – (نوح/17) مرادش «فنبتم نباتا = نما و انتشاء و جوانه زدید و پدید آمدید» زیرا «انبنکم» «انبات» است، چنانکه در نسبت تکوین به نفس مامور بدان می فرماید: انما قولنا لشیء اذا اردناه ان نقول له: کن! فیکون (نحل/40) لذا تکوین را بدان (شئی) نسبت داد، نسبت ظهور نبات هم به نبات همین طور است، این را نیک بفهم! از این روی گفتیم: اختلاف احوال به جهت اختلاف زمان ها می باشد.(2)

***

[یزدانپناه عسکری]

تکون و هستی یافتن، نما و رشد نور آگاهی انسان در استمرار و شدت زمان است.

____________

1 – محیی الدین بن عربی، الفتوحات المکیه (عثمان یحیی)، 14جلد، دار احیاء التراث العربی - بیروت، چاپ: دوم، 1994 م. ج4، ص: 188 (243/4)

2 - فتوحات مکیه، شیخ محی الدین ابن عربی ، ترجمه ، تعلیق ، محمد خواجوی- تهران : انتشارات مولی، 1383، جلد سوم، صفحه 194 (243/3)

3 - بر دل عاقل هزاران غم بود / گر ز باغ دل خلالی کم شود _ مولانا جلال الدین محمد بلخی(مولوی)، مثنوی معنوی