مدلسازی بازارهای مالی

روش شناسی مدلسازی بازارهای مالی

مدل سازی بازارهای مالی اغلب دو دیدگاه توضیح (درک چرایی وقوع نتایج گذشته) در مقابل پیش بینی (پیش بینی نتایج آینده) در بر می گیرند. این مقاله یک دیدگاه روش شناختی در مورد مدلسازی بازار مالی ارائه می دهد که چگونگی استفاده این دو دیدگاه در مدل های قیمتگذاری دارایی، و پیامدهای طراحی مدل، ارزیابی، تفسیر و استفاده در تصمیم گیری را مورد بحث قرار می دهد. نکته کلیدی در استدلال های روش شناسی ما اینست که شفافیت در مورد اینکه آیا هدف یک مدل توضیحی است یا پیش بینی کننده بودن، می تواند انتخاب مدل و اعتبارسنجی و استفاده از آنها را در عمل بهبود ببخشد.

دو محور اصلی مدل سازی بازارهای مالی، رویکردهای مدل سازی مبتنی بر معادله (Equation‐based) در مقابل مبتنی بر عامل (Agent‐based) هستند. از تعاملات میکروسکوپی در رویکرد مبتنی بر عامل تا نتایج ماکروسکوپی مدلسازی مبتنی بر معادله، هدف درک و توصیف ماهیت ذاتا پیچیده و دینامیک بازارهای مالی است.

رویکردهای مدل سازی مبتنی معادله(دیدگاه ماکروسکوپی) اغلب تکیه بر تصادفی بودن ماهیت بازارهای مالی دارد. مدل های توضیحی مبتنی بر معادله، بینش و قابلیت تفسیر ارائه می دهند، اما در پیش بینی یا ثبت ریزساختار تطبیقی بازارها دارای ​​​​محدودیت هستند. در مقابل رویکرد میکروسکوپی مدل های پیش بینی مبتنی بر عامل می توانند رفتار دینامیک، ناهمگونی و بازخورد چرخش های بازار را ارائه دهند.

در نهایت، ما استدلال می کنیم از ساخت مدل برای توضیح منشا خوشه بندی نوسانات تا پیش بینی بازده روز بعدی، درک روش شناختی و صریح رویکردهای مختلف به روشن شدن انتخاب ها، قابلیت ها و محدودیت های مدل سازی در زمینه های بازار مالی کمک می کند.