نعیم حقیقی

نعیم حقیقی یعنی همان حالتی که انسان پس از مرگ – و بعد از بازگشتش به سرچشمه ای که از آن جاری شده – داراست. در آنجا هر کس به منزلت خویش دست می یابد و نعیم او به اندازه ی این منزلت، یعنی به اندازه ی قرب او به خداست. بنابراین هر کس در حیات خود به وحدت کامل رسد و سر این وحدت را دریابد بیشترین بهره را از نعیم دارد؛ و آنکه مستور حجاب هاست و با وحدت فاصله دارد و بخشی از اسرار وحدت را ادراک کرده، نعیمش به اندازه ی ادراک اوست.(1)

***

[یزدانپناه عسکری]

پرتو و وضوح ذکر و خودآگاهی راهگشای سیال بودن قلب در وحدت است، قلب سلیم، نعیم حقیقی است و در تداوم حیات، مستور حجاب نیست. و ان فی ذلک لذکری لمن کان له قلب او القی السمع و هو شهید - ق : 37

_____________

1 - شرحی بر فصوص الحکم : شرح نقد اندیشه ابن عربی ، نوشته ابو العلا عفیفی ، ترجمه نصراله حکمت –تهران : الهام 1380 صفحه 48

- [فالنعیم الحقیقی هو الحال التی یکون علیها الانسان بعد موته و عودته الی اصله الذی عنه ظهر. هنا لک یتحقق کل من منزلته، و یکون نعیمه علی قدر هذه المنزله، ای علی درجه قربه من الله. فمن تحقق بالوحده الکامله فی حیاته و عرف سر هذه الوحده کان له اعظم قسط من النعیم، و من سترته الحجب عن هذه الوحده فلم یدرک الا جزءا من اسرارها کان نعیمه علی قدر ادراکه. (محیی الدین بن عربی، فصوص الحکم، 1جلد، دار احیاء الکتب العربیه - قاهره، چاپ: اول، 1946 م. ج1 ؛ ص42)]

- نبی اکرم ص: من عرف نفسه فقد عرف ربه ثم علیک من العلم بما لا یصح العمل الا به و هو الاخلاص.

- «من عرف نفسه» ای قلبه بتقلبه فی الاحوال و افاده کل حال له استعدادا خاصا لصوره خاصه من صور التجلیات، «فقد عرف ربه"» بتلک الصوره. (عبد الرحمن جامی، اشعه اللمعات، 1جلد، بوستان کتاب - قم، چاپ: اول، 1383. ص100)