آیات و نشانه های عالم

[محی الدین ابن عربی]

نخستین چیزی که برای صاحب خلوت پدید می آید، آیات و نشانه های عالم است –پیش از آیات و نشانه های نفس خودش –زیرا عالم قبل از او بوده است، چون خداوند فرمود: « سنریهم آیاتنا فی الآفاق –به زودی نشانه های خویش را در عالم به ایشان نشان خواهیم داد. فصلت/53»، سپس بعد از آن، آیاتی را که در عالم (صاحب خلوت) دیده بود، در خودش مشاهده خواهد کرد. (1)

***

[یزدانپناه عسکری]

در سیستم شناخت و آگاهی صاحبان خلوت، اولین حقیقت، کیهانی از آیات و نشانه های عالم (حروف الفبای کتاب جهان) است. که ماهیت جهان را می دهد و سرچشمه آن مقام ذات است. پس از آن، آیاتی را که در عالم دیده بود، در حصه وجود خودش می بیند.

_____________

1 - فتوحات مکیه جلد هفتم ، شیخ محی الدین ابن عربی ، ترجمه ، تعلیق ، محمد خواجوی- تهران : انتشارات مولی، 1383، باب هفتاد و هشتم (422)،صفحه 53 ، 54

- [فاول ما یکشف لصاحب الخلوه" آیات العالم" قبل" آیات نفسه"- لان العالم قبله، کما قال تعالی:سنریهم آیاتنا فی الآفاق ثم بعد هذا یریه الآیات" التی ابصرها فی العالم، فی نفسه. فلو رآها (صاحب الخلوه) اولا فی نفسه ثم رآها فی العالم، ربما تخیل ان نفسه رای فی العالم. فرفع الله عنه هذا الاشکال بان قدم له رویه الآیات فی العالم، کالذی وقع فی الوجود فانه اقدم من الانسان، و کیف لا یکون (العالم) اقدم (من الانسان) و هو ابوه؟ فابانت له رویه تلک الآیات التی فی الآفاق و فی نفسه انه الحق لا غیره، و تبین له ذلک. (محیی الدین بن عربی، الفتوحات المکیه ،عثمان یحیی، 14جلد، دار احیاء التراث العربی - بیروت، چاپ: دوم، 1994 م. ج13، ص: 356، 357) (422)]