الواحد الاحد اولین اسماء است

[محی الدین ابن عربی]

الواحد الاحد هو اول الاسماء

هذا فالقائل ما بدء الاسماء هو القائل ما بدء النسب و النسبه امر معقول غیر موجود بین اثنین فاما ان نتکلم فیها من حیث نسبتها الی الاول او من حیث ما دل الاثر علیها فان نظرنا فیها من حیث المسمی بها لا من حیث دلاله اثرها کان قوله ما بدء الاسماء معناه ما اول الاسماء فلنقل اول الاسماء الواحد الاحد و هو اسم واحد مرکب ترکیب بعلبک و رامهرمز و الرحمن الرحیم لا نرید بذلک اسمین و انما کان الواحد الاحد اول الاسماء لان الاسم موضوع للدلاله و هی العلمیه الداله علی عین الذات لا من حیث نسبه ما یوصف بها کالاسماء الجوامد للاشیاء و لیس اخص فی العلمیه من الواحد الاحد لانه اسم ذاتی له یعطیه هذا اللفظ بحکم المطابقه (1)

پس پرسش کننده که گفت: آغاز اسماء چه هست؟ او می پرسد: آغاز نسبت ها چه هست؟ نسبت یک امر معقول غبر موجود است –بین دو چیز – یا در آنها از حیث نسبتشان به «الاول» سخن می گوییم و یا از حیث آنچه که اثر دلالت بر آنها می کند، بنابراین اگر در آنها از حیث مسمای بدانها نظر کنیم –نه از حیث دلالت اثر آنها –پرسش او که آغاز اسماء چه هست؟ معنایش این است که اولین اسماء چه اسمی است؟ در این صورت گوییم: اولین اسماء « الواحد الاحد» است. (2)

***

[یزدانپناه عسکری]

« الواحد الاحد» سرچشمه اسماء و الله تعالی نور واحد جامع اسماء و نور دلالت اثر است.

_____________

1 - محیی الدین بن عربی، الفتوحات المکیه - اربع مجلدات-، 4جلد، دار الصادر - بیروت، چاپ: اول، ج2 ، ص ،56 (125/12)

2 - فتوحات مکیه جلد 6 ، شیخ محی الدین ابن عربی ، ترجمه ، تعلیق ، محمد خواجوی- تهران : انتشارات مولی، 1383 ، صفحه 220 ، 221 ، (125/12)