"نقش تجربه و دانش مدیریتی در تداوم خدمات فرهنگی: نگاهی به بازنشستگی پس از ۲۳ سال فعالیت"

مدیریت در سازمان های فرهنگی و اجتماعی، نه تنها فرآیندی اجرایی برای اداره امور جاری محسوب می شود، بلکه ابزاری راهبردی برای جهت دهی به ارزش های جامعه و ایجاد ارتباط میان گذشته، حال و آینده است. تجربه ۲۳ سال خدمت مدیریتی دکتر علی مهدی زاده در بنیاد شهید و امور ایثارگران استان کرمان، نمونه ای بارز از تلفیق مدیریت اجرایی با رسالت فرهنگی و اجتماعی است که می تواند به عنوان یک الگوی کاربردی در حوزه مطالعات مدیریتی و فرهنگی مورد بررسی قرار گیرد.

بخش عمده ای از فعالیت های مدیریتی ایشان در حوزه فرهنگی متمرکز بوده است؛ به گونه ای که بیش از ۹۰ درصد اقدامات انجام شده در دوران خدمت، به توسعه فرهنگ ایثار، شهادت و ترویج ارزش های اجتماعی اختصاص یافته است. این تمرکز فرهنگی سبب شد که نقش مدیریت از سطح اداری فراتر رفته و به سطحی از کارکرد اجتماعی برسد که تاثیرات آن در جامعه هدف به صورت ملموس مشاهده شود.

از جمله دستاوردهای مهم این دوران می توان به ساماندهی گلزارهای شهدا در سطح استان اشاره کرد. این اقدام علاوه بر ارزش معنوی، واجد کارکردهای فرهنگی و اجتماعی نیز بوده است؛ زیرا ساماندهی این فضاها، بستری برای تعامل نسل جوان با مفاهیم ایثار و مقاومت فراهم کرده است. همچنین ارتقای سطح برنامه های فرهنگی بنیاد شهید، طراحی و اجرای طرح های آموزشی برای خانواده های ایثارگران و تقویت تعاملات میان بخشی با نهادهای علمی و دانشگاهی از دیگر فعالیت هایی است که می تواند به عنوان شاخص های موفقیت مدیریتی مورد تحلیل قرار گیرد.

یکی از ویژگی های بارز در مدیریت دکتر مهدی زاده، توجه هم زمان به ابعاد انسانی و سازمانی بوده است. ایشان در کنار پیگیری اهداف کلان سازمانی، همواره به مسائل فردی و اجتماعی کارکنان و جامعه ایثارگران نیز توجه نشان داده اند. این رویکرد انسان محور، نوعی سرمایه اجتماعی برای سازمان ایجاد کرده که تداوم آن می تواند موجب ارتقای اعتماد عمومی و افزایش کارایی سازمانی شود.

از منظر علمی، تجربه مدیریتی ایشان نشان می دهد که مدیریت فرهنگی نیازمند بهره گیری از دانش میان رشته ای است. دکتر مهدی زاده با بهره گیری از پیشینه علمی خود در رشته عمران و سازه، همواره به ساختارسازی و نظام مندی در اجرای پروژه های فرهنگی و اجتماعی توجه داشته اند. این تلفیق دانش مهندسی با مدیریت فرهنگی، الگویی جدید در شیوه اداره امور سازمانی ارائه کرده است که می تواند در تحقیقات آینده مورد مطالعه قرار گیرد.

بازنشستگی ایشان پس از ۲۳ سال خدمت، نه پایان مسیر، بلکه آغازی تازه در عرصه های مدیریتی و علمی محسوب می شود. حضور ایشان در شرکت ژرف سازه کبیران به عنوان مدیرعامل و رئیس هیئت مدیره، فرصتی برای انتقال تجربیات مدیریتی به حوزه ای متفاوت، اما مرتبط با توسعه پایدار است. بدین ترتیب، تجربیات کسب شده در مدیریت فرهنگی، اکنون می تواند در حوزه مدیریت پروژه های عمرانی و صنعتی به کار گرفته شود و موجب ارتقای شاخص های HSE، مسئولیت اجتماعی و توسعه سازمانی گردد.

تحلیل این تجربه نشان می دهد که الگوی مدیریتی مبتنی بر تلفیق دانش علمی، اخلاق حرفه ای و تعهد اجتماعی، می تواند به عنوان مدلی بومی در مدیریت سازمان های فرهنگی و اجتماعی ایران معرفی شود. چنین الگویی نه تنها به تحقق اهداف سازمانی کمک می کند، بلکه موجب شکل گیری سرمایه های فرهنگی و اجتماعی می شود که در بلندمدت، تاثیرات پایدار و گسترده ای در جامعه برجای خواهد گذاشت.