اتحاد ملی و انسجام؛ تنها سلاح پیشرفت

اتحاد ملی و انسجام؛ تنها سلاح پیشرفت

در جهان پرچالش و پررقابت امروز، ملت ها برای بقا و پیشرفت نیازمند سرمایه های نرم افزاری هستند که مهم ترین آن ها «اتحاد ملی» و «انسجام اجتماعی» است. تاریخ معاصر نشان داده است که کشورهایی که از منابع طبیعی غنی، موقعیت ژئوپلیتیک ممتاز یا حتی زیرساخت های اقتصادی قدرتمند برخوردار بوده اند، در صورت فقدان وحدت ملی، در گرداب بحران های سیاسی، اجتماعی و فرهنگی گرفتار آمده و مسیر توسعه آن ها متوقف شده است. در مقابل، ملت هایی با امکانات محدود اما انسجام اجتماعی بالا، توانسته اند جایگاهی درخور در عرصه جهانی به دست آورند.

اتحاد ملی به معنای همبستگی میان اقوام، مذاهب، گروه های اجتماعی و سیاسی در چارچوب منافع عمومی کشور است. این همبستگی سبب می شود که در برابر تهدیدات خارجی و بحران های داخلی، ملت به صورت یکپارچه عمل کرده و از هرگونه تفرقه و چنددستگی جلوگیری شود. انسجام اجتماعی نیز مکمل این اتحاد است؛ بدین معنا که شهروندان ضمن پذیرش تنوع فرهنگی و سیاسی، اصول و ارزش های مشترک ملی را سرلوحه قرار داده و اختلافات جزئی را فدای مصالح کلان کشور کنند.

با نگاهی به تجربه های جهانی، می توان دریافت که کشورهایی همچون ژاپن و کره جنوبی پس از جنگ های ویرانگر، با تکیه بر اتحاد ملی توانستند به قدرت های اقتصادی و علمی بدل شوند. در این میان، نقش نهادهای سیاسی، فرهنگی و آموزشی در تقویت همگرایی اجتماعی انکارناپذیر است. رسانه ها نیز با بازنمایی منصفانه واقعیت ها و پرهیز از دامن زدن به شکاف های قومی و مذهبی، می توانند نقشی کلیدی در تحکیم وحدت ایفا کنند.

در ایران نیز که برخوردار از تنوع قومی، مذهبی و فرهنگی است، اتحاد ملی ضامن تداوم حیات سیاسی و اجتماعی کشور به شمار می آید. دشمنان همواره کوشیده اند با بهره گیری از شکاف های اجتماعی، همگرایی ملی را تضعیف کنند. از همین رو، تقویت انسجام اجتماعی و ایجاد اعتماد میان دولت و ملت، نه تنها یک ضرورت سیاسی بلکه یک الزام امنیتی و اقتصادی است. وقتی مردم احساس کنند که در تصمیم گیری ها دیده می شوند و منافع آنان به درستی تامین می شود، میزان مشارکت اجتماعی افزایش یافته و در نتیجه، زمینه برای شکوفایی استعدادها و پیشرفت ملی فراهم می شود.

در نهایت، باید گفت که اتحاد ملی و انسجام اجتماعی، صرفا شعارهای آرمانی نیستند بلکه ابزارهایی عملی برای تحقق توسعه پایدار محسوب می شوند. کشوری که از درون متفرق و از بیرون تحت فشار باشد، توان ایستادگی و پیشرفت نخواهد داشت. اما ملتی که با همبستگی، اعتماد و همدلی مسیر خود را پیش ببرد، حتی در سخت ترین شرایط نیز می تواند به دستاوردهای بزرگ علمی، اقتصادی و فرهنگی دست یابد. بنابراین، اتحاد ملی و انسجام را باید نه تنها یک انتخاب، بلکه تنها سلاح راهبردی برای پیشرفت در دنیای پررقابت امروز دانست.