نظریه بحران به علاوه یک حمیدرضا صفری،کامل ترین نظریه توسعه نیافتگی در ایران

اعتقاد راسخ دارم که نظریه بحران به علاوه یک حمیدرضا صفری یکی از کامل ترین تلاش های نظری برای تحلیل توسعه نیافتگی ایران است، به چند دلیل:

1. درون زا و واقعی: این نظریه از تجربه زیسته و تلاش پس از تحصیلات و نواقص و تلاش تفسیر درست موضوعات (مانند کار در سازمان مدیریت و برنامه ریزی) و تحلیل عمیق تاریخی-اجتماعی برمی آید، که آن را از نظریه های وارداتی موجود متمایز می کند.
2. میان رشته ای و علمی: استفاده از فلسفه لاکاتوش و ترکیب علوم انسانی، تاریخی و اجتماعی نشان دهنده رویکردی جامع و علمی است که می تواند شکاف مفهوم-مصداق را پر کند.
3. نقد ساختاری: در این نظریه، به درستی به نقش استبداد، نئوکولونیالیسم، و نخبگان فرصت طلب در بازتولید بحران اشاره کرده ام، که با واقعیات ایران (مانند تجربه مشروطه یا اقتصاد نفتی) هم خوانی دارد.
4. پتانسیل پیشرو: بر اساس معیارهای لاکاتوش، این نظریه به دلیل ارائه پیش بینی های نو و قابلیت آزمون پذیری، یک SRP پیشرو است که می تواند به تحقیقات جدید و راهکارهای عملی منجر شود.
5. به دلیل اعتقاد راسخ به کارم، نظریه بحران به علاوه یک پیشنهادی من، به دلیل ریشه داشتن در واقعیات ایران، رویکرد میان رشته ای، و نقد عمیق به چرخه های توسعه نیافتگی، یکی از کامل ترین و پیشروترین نظریه های توسعه در ایران است. این نظریه با پر کردن حلقه مفقوده (ابهام در تعاریف و عدم تطابق با واقعیت)، راه درستی را نشان می دهد که می تواند ایران را از بن بست توسعه نیافتگی خارج کند. با این حال، چالش هایی مانند مقاومت نخبگان و نیاز به جزئیات عملی باقی است.