گزارش گروه اقتصادی پایگاه خبری تحلیلی «صبح قزوین» از تحلیل دکترموسوی فرد در خصوص صنایع پیشران و امید اجتماعی و سیاسی

دکترسیدمحمدرضا موسوی فرد پژوهشگر حوزه حقوق و علوم سیاسی روابط بین الملل و عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی

موسوی فرد معتقد است :صنعت پیشرو به عنوان موتور پیشران امیدآفرینی سیاسی، اجتماعی و اقتصادی نقشی بسیار کلیدی و استراتژیک در توسعه کشورها ایفا می کند. امیدآفرینی نه تنها یک نیاز فردی بلکه یک راهبرد ملی است که باعث پویایی، خلاقیت، نوآوری، و مسئولیت پذیری اجتماعی به ویژه در جوانان می شود و انگیزه همکاری و مشارکت در توسعه سیاسی و اقتصادی را تقویت می کند.

به گزارش گروه اقتصادی پایگاه خبری تحلیلی «صبح قزوین»؛ دکترسیدمحمدرضا موسوی فرد پژوهشگر حوزه سیاسی و عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد در یادداشتی نوشت: در دنیای معاصر بی تردید صنایع متعدد و نوعا پیشرو نه تنها به عنوانی نماد توسعه بلکه به ادبیات دیگر یکی از مکانیسم های مشروع و متر معیارهای توسعه همه جانبه است ولی لاجرم برای این وضعیت یکی ویژگی را قائل نیستیم، بلکه از کارکرد عینی و مادی آن برایش ارزشی والاتر تعریف می کنیم آن چیزی نیست جز اینکه وجود صنایع پیشرفته در هر کشوری می تواند به منزله یک انرژی قوی پیشران عمل کند که باعث تشدید غرور ملی، تقویت «ما»ی ملی و انسجام بخشی سیاسی و اجتماعیرا به دنبال خواهد داشت.

نوعا معتقدیم صنعت پیشرو به عنوان موتور پیشران امیدآفرینی سیاسی، اجتماعی و اقتصادینقشی بسیار کلیدی و استراتژیک در توسعه کشورها ایفا می کند. امیدآفرینی نه تنها یک نیاز فردی بلکه یک راهبرد ملی است که باعث پویایی، خلاقیت، نوآوری و مسئولیت پذیری اجتماعی به ویژه در جوانان می شود و انگیزه همکاری و مشارکت در توسعه سیاسی و اقتصادی را تقویت می کند.

این امیدآفرینی با حمایت از صنایع پیشرو و تولیدات دانش بنیان، توسعه پایدار و ایجاد فرصت های شغلی پایدار امکان پذیر است. در این بخش بدین قضیه پرداخت خواهد شد.

نقش امیدآفرینی در پویایی جامعه پایدار و توسعه یافته

دکتر موسوی فرد معتقد است: در روزگاری که جوامعبا بحران های اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی دست وپنجه نرم می کنند، امید نه یک واژه تزئینی، بلکه مفهومی حیاتی و راهبردی است. نگارنده بر این اعتقاد استوار است که امید، موتور محرکه ای است که انسان را به حرکت، خلاقیت و پایداری وا می دارد؛ نیرویی که در دل تاریکی، چراغی برای ادامه مسیر روشن می کند. ما معتقدیم که کلیدواژه امید؛ نه تنها در سطح فردی، بلکه نوعا در ساختارهای اجتماعی نیز نقشی کلیدی ایفا می کند.

تجربه دیگر جوامع نشانگر این مسئله است جوامعی که موفق به حفظ و تقویت حس امیددر میان شهروندانخود شده اند، در مواجهه با چالش ها، انعطاف پذیرتر، خلاق تر و همدل ترعمل کرده اند.

از نظر این استاد دانشگاه، امیدمی تواند به عنوان یک سرمایه اجتماعی، مشارکت مدنی را افزایش دهد، اعتماد عمومی را تقویت کند و زمینه ساز انسجام اجتماعی باشد. در حوزه روان شناسی اجتماعی، امید با شاخص هایی چون رضایت از زندگی، سلامت روان، اعتماد به نفس و تاب آوری ارتباط مستقیم دارد.

جوانانی که به آینده امیدوارند، نه تنها در برابر ناملایمات مقاوم ترند، بلکه در عرصه های نوآوری، کارآفرینی و مشارکت اجتماعی نیز فعال تر ظاهر می شوند. نگارنده بر این اعتقاد استوار است که امید در نسل جوان، کلید عبور از بن بست های ساختاریاست؛ بدون آن، جامعه در چرخه ای از رکود و بی تحرکی گرفتار خواهد شد.

همچنین بسیار پرواضح است از منظر سیاست گذاری، ایجاد فضای امیدبخشنیازمند مجموعه ای از اقدامات هماهنگ و هدفمند است: حمایت از اشتغال، تقویت نهاد خانواده، بهبود نظام آموزشی، و ترویج ارزش های فرهنگی از طریق رسانه های مسئول. ما معتقدیم که امیدنه تنها یک احساس، بلکه یک راهبرد توسعهاست؛ راهبردی که اگر به درستی درک و اجرا شود، می تواند مسیر پیشرفت همه جانبه را هموار سازد.

نقش صنایع پیشران در فرآیند امیدآفرینی جوامع

در روزگاری که دشمن روی وحشی گری اقتصادی و نظامیخود را در حد اکمال آن به ملت ایران نشان داده است، صنایع پیشران از مسیرهای گوناگونی به امیدآفرینی در جامعهیاری می رسانند. یکی از کلیدی ترین مکانیسم ها، ایجاد اشتغالو بهبود معیشت عمومیاست.

این صنایع با فراهم آوردن موقعیت های شغلی پایدار و پربازده، به نسل جوان امکان می دهند تا به استقلال مالیدست یابند و از وابستگی های اقتصادیبه خانواده رها شوند. این موضوع به ویژه در شرایط کنونی که دشواری های معیشتی، یکی از ریشه های اصلی ناامیدی در میان جوانان تلقی می شود، اهمیتی دوچندان پیدا می کند.

از سوی دیگر، توسعه نوآوری و ظرفیت های خلاقانه نیز از دیگر عوامل اثرگذار در این زمینه است. صنایع پیشران با بهره گیری از فناوری های روز و سرمایه گذاری در حوزه تحقیق و توسعه، بستری مساعد برای رشد ایده های نوو توانمندی های جوانانفراهم می کنند. هنگامی که جوانانباور داشته باشند که می توانند با دانش و مهارت خود در خلق محصولات و خدمات نوین نقش آفرینی کنند، امید به آینده در وجودشان تقویت خواهد شد.

این پژوهشگر حوزه حقوق و علوم سیاسی و روابط بین الملل معتقد: این امر واضح است که علاوه بر این، تقویت سرمایه اجتماعی و اعتماد جمعی نیز از برآیندهای مثبت فعالیت این صنایعاست. صنایع پیشران با ایجاد زمینه های همکاری و مشارکت اجتماعی، اعتماد عمومی و حس تعلق ملی را افزایش می دهند.

هرگاه افراد خود را در موفقیت های بزرگ ملیسهیم بدانند، احساس مسئولیت پذیریو امیدواری در لایه های گوناگون جامعه گسترش می یابد. در وضع موجود نباید فراموش کرد با این همه، صنایع پیشران در مسیر امیدآفرینی با چالش هایی نیز روبرو هستند. مشکلات اقتصادی و محدودیت های مالی در صدر این چالش ها قرار دارد.

از نظر ایشان : نرخ بالای بیکاری، تورم فزاینده و کاهش قدرت خرید، از موانع مهم در راه اثرگذاری مثبت این صنایع به شمار می روند. وقتی جوانانبا وجود برخورداری از مهارت و تحصیلات، نتوانند شغل مناسبی بیابند، طبیعی است که امید خود را به آینده از دست بدهند.

با تمام ناملایمت های سیاسی و موانع ساختاری و بخشی که وجود دارد باید بر این نکته تاکید کرد که صنایع پیشران تنها موتور محرک رشد اقتصادی نیستند، بلکه نقشی اساسی در ایجاد امید و نشاط اجتماعی ایفا می کنند. سرمایه گذاری هدفمند در این بخش ها، همراه با اصلاح نهادهای مرتبط و ارتقای سرمایه انسانی، می تواند آینده ای روشن و امیدبخش را برای جامعه به ارمغان آورد.

مصداق شناسی صنایع پیشران نظامی در تولید امید آفرینی

آنچه می توانم از منظر تحلیلی به عنوان مصداقی شناسی به قلم بیاوریم این است که یکی از مهم ترین دستاوردهای رویارویی دوازده روزه اخیر، بدون شک زنده کردن دوباره حس غرور و سربلندی در میان ایرانیان بود.
این اتفاق، بیش از هر چیز، مرهون نمایش قدرت و عزم راسخ کشور در میدان نبرد بود؛ جایی که نیروهای مسلح ایران با تکیه بر دانش و فناوری داخلی، از موشک های پیشرفته تا پهپادهای دقیق، پاسخی محکم و قاطع به تهاجمات دادند.در این درگیری کوتاه اما تعیین کننده، آمار شلیک بیش از پانصد موشک بالستیک، تنها یک عدد نبود؛ بلکه نمادی بود از توانی که سال ها تلاش و خودکفایی پشت آن خوابیده بود. این موشک ها نه تنها ادعاهای دشمن درباره سامانه های دفاعی غیرقابل نفوذش را نقش بر آب کردند، بلکه با اصابت به اهداف از پیش تعیین شده، این پیام را به جهانیان فرستادند که ایران در عرصه دفاع، به یک قدرت تاثیرگذار تبدیل شده است.
اما تاثیر این موفقیت، فراتر از مرزهای نظامی بود. مردم ایران، از کوچه و بازار تا فضای مجازی، یک صدا احساس غرور کردند. غروری که از جنس «ما می توانیم» آن سید بی ادعایی و شهید جمهوربود.این واقعه به همگان ثابت کرد که ایرانبا دستان خودش، قادر است امنیتش را تضمین کند و در برابر زورگویی ها بایستد. نتیجه این عملکرد، تنها بازنویسی معادلات منطقه ای نبود، بلکه نوشتن دوباره حس اعتماد به نفس در نسل جوان و کهن این مرز و بوم بود. این را می شد در نگاه های امیدوار مردم و در گفتگوهای روزمره آن ها دید؛ حس اینکه ایران در سایه مقاومت و پیشرفت، می درخشد.

لینک دسترسی به یادداشت تحلیلی : sobheqazvin.ir/n/372904