تجارب مدارس بدون دیوار (یادگیری خارج از کلاس درس)

تجارب مدارس بدون دیوار (یادگیری خارج از کلاس درس)

شواهد بین المللی قطعی نشان می دهد که یادگیری خارج از کلاس در طول آموزش رسمی، فواید قابل توجه و گسترده ای در حوزه های متعدد یادگیری ارائه می دهد( کیلی[1]؛ ویلان و کالتر[2]، 2025). در همین زمینه، الیس (۲۰۱۶) با تامل بر تجربه تدریس خود در محیط های آموزشی باز، بر این باور است که محدود کردن آموزش به فضای کلاس درس، فرصت غنی سازی یادگیری با واقعیت ها و انرژی های دنیای واقعی را از دانش آموزان سلب می کند. این محدودیت، مانعی برای رشد همه جانبه دانش آموزان، صرف نظر از پیشینه اجتماعی یا اقتصادی آن ها، ایجاد می کند. او تاکید می کند که رویکردهای نوین آموزشی، که یادگیری را به فراتر از دیوارهای کلاس گسترش می دهند، امکانی بی نظیر برای تجربه یادگیری مداوم و پویا فراهم می آورند. این دیدگاه، ارزش آموزش را در پرورش نسلی خلاق و آگاه به جهان اطراف برجسته می کند و نشان می دهد که یادگیری می تواند در هر زمان و مکان رخ دهد، درسی که نه تنها برای دانش آموزان، بلکه برای همه ما ارزشمند است .

رویکرد «مدرسه بدون دیوار» در سامرست[3]در سال ۲۰۲۴، با ایجاد محیطی خلاق و تعاملی، تاثیرات چشمگیری بر رشد اجتماعی و عاطفی دانش آموزان داشته است. این برنامه، که در آن کودکان ۵ تا ۶ ساله از مدرسه کلیسای سنت آلدهلم[4]در فعالیت های هنری مبتنی بر علایق خود مشارکت کردند، به آن ها امکان داد تا اعتمادبه نفس خود را در ارتباطات و تخیل تقویت کنند. به گفته امیلیا پیکت-تاپر[5]، معلم این مدرسه، برخی از کودکان خجالتی با شرکت در این پروژه از انزوای خود خارج شدند و مهارت های همکاری و تعامل اجتماعی خود را بهبود بخشیدند، به طوری که اکنون با هم سالان خود به راحتی بازی و تعامل می کنند. این تجربه نشان دهنده قدرت رویکردهای آموزشی باز در پرورش خلاقیت و تقویت پیوندهای اجتماعی در میان دانش آموزان است (هازر و ویرث[6]، 2024).

پروژه مدرسه بدون دیوار به عنوان یک مطالعه موردی در گزارش یونسکو با عنوان «بازاندیشی آینده هایمان با هم[7]» برجسته شده است و بر اهمیت آموزش هنری در جهانی پیچیده و مملو از عدم قطعیت تاکید دارد. این پروژه با هدف پرورش شیوه های نوین وجود و تکامل، با استقرار یک مدرسه در بطن یک سازمان هنری و فرهنگی، فرصت هایی برای تبادلات روزانه هنری و فرهنگی فراهم می آورد که تجربه های یادگیری را برای دانش آموزان و مربیان غنی تر می کند. این یکپارچگی، یادگیری خلاق و آکادمیک را از طریق هم زیستی متقابل یک سازمان هنری و محیط آموزشی ترکیب می کند. عاملیت و روابط پویا در فرایند کاوش مشترک، نقشی محوری ایفا می کنند و با دیدگاه یونسکو برای بازاندیشی نظام آموزشی هم خوانی دارند. این رویکرد، روش شناسی خلاقی را برای محیط های آموزشی ارائه می دهد که مکان هایی تجربی برای مواجهه و نوآوری آموزشی ایجاد می کند و به تغییر پارادایم در آموزش منجر می شود. به گفته یونسکو (۲۰۲۴)، آموزش فرهنگ و هنر باید جامع، تحول آفرین و تاثیرگذار باشد (یونسکو[8]، ۲۰۲۱؛ هی، ۲۰۲۱؛ یونسکو، ۲۰۲۴ ، نقل در هی، 2024) .

[1] . Kelly

[2] . Whelan & Coulter

[3] . Somerset

[4] . Aldhelm’s Church

[5] . Amelia Pickett-Tupper

[6] . Hauser & Wirth

[7] . Reimagining Our Futures Together

[8] . UNESCO