انسان در طول زمان ؟ بیان از قرآن...

 

 در آیه اول سوره مبارکه نساء اشاره ای عمیق دارد به یک زوج ( مردی و زنی ) که خلقت همه ی انسانها از آن دو تن به تربیت شگفت انگیزی انجام گرفت و مشمول آیه شریفه ی فنفخنا فیه من روحی گردیده اند .

بحث زیست شناسی را مطرح نمی کنم ، در این مقال فقط معتقدات دینی در کتاب مقدس مورد نظر است .

همانگونه که همگان می دانند در مورد خلقت اولیه مسائل علمی و مباحث کلامی بسیاری مطرح شده است . اما راز آفرینش آنچنانکه باید روشن نگردیده . و این معمای سر بمهر همچنان ناگشوده ، باقی مانده است .

روایت است از رسول اکرم ( ص) سوآل شد ، قبل از حضرت آدم چه کسی بود ، فرمودند ، آدم بود ! سوآل را تکرار کردند ، در جواب فرمودند ، اگر هفتاد بار هم سوآل شود باز هم خواهم گفت آدم بود .

حال از این پرسش تکراری و پاسخ قاطع چه می فهمیم ؟ 

 مگر آیه شریفه اول سوره مبارک ( الدهر) به این سوآل پاسخ نداده است . آنجا که می فرماید ، آیا می دانید در طول زمان بر انسان ( حین من الدهر) آنقدر گذشته است که ذکر قابل توجهی از آنان در بین نیست ، یا به میان نیامده است . یعنی صرف نظر از اینکه آثار گذشتگان به مرور زمان در دسترس نیست و شواهد کمتری وجود دارد . کما اینکه در حال حاضر نیز هر روز که می گذرد با کشفیات جدید نظرات تازه تری ابراز می شود ، یا اینکه انسانهای اولیه در ادوارهای دور و دراز گذشته از درک معانی هستی و حقایق آفرینش به آیات خداوندی در جهان پهناور ، بینا و آشنا و شنوا نبودند تا راه درست و مستقیم را بیابند . زشت و زیبا را بیازمایند ، به حسن و قبح آنها پی ببرند ، تکالیف معین و وظایف مشخص نداشته اند .و همانند موجودات می آمدند و می رفتند و دیگر هیچ ! نه منبع انرژی بودند و نه منبع خبری . تفاوتی با سایر موجودات و بهائم نداشتند .

بنابراین خلقت و زندگی اولیه آنان تا حدودی مبهم است . به فرموده ی قرآن کریم اولئک کالانعام بل هم اضل . همانند حیوانات و بلکه پست تر از آنان ، گر چه خودکامگان و خود بینان و خود پسندان هر عصر و زمانه از چنین موقعیت ننگینی بر خوردارند . اما شاکر و کافر و عالم و جاهلی نبود . همه یکسان ، همه نادان ، اینک به آیه شریفه بر می گردیم ، که فرمود : انسانها را به شعوب و قبائل گوناگون گردانیدیم ، تا شناخت پیدا نمایند . و مشمول عنایت آفریدگار در طریق هدایت قرار گرفته به صراط مستقیم روی آورند . از سبیل کفر به طریق شکر راه یابند . از زشتی ها و پلیدی ها دوری نمایند ، نیکی پیشه سازند تا با تاییدات الهی خلقت کرامت انسانی را به مفهوم آیه شریفه ، لقد کر منا بنی آدم بر قامت سرای آدمیت بر تن نمایند. شرافت انسانی را در آفاق و انفس به نمایش گذارند . بر بال آسمانها سوار شوند و سزاوار ، ( لنریه من آیا تنا ) گردند . در قعر اقیانوسها به جستجو در آیند . در و گوهر بدست آورند . و با گوهر معرفت خویش بسنجند و بر تارک خود تاج و افسر همانند ماه و اختر نهند . و در عین حال به زرق و برق فریبنده دنیوی پشت پا زنند . و همانند بودای هندوستانی و ابراهیم ادهم ایرانی تاج افسر از سر بر گیرند . و کلا سعادت را با شکوه تاج سلطانی معاوضه بکنند . ریشه هوس ها بسوزانند و تیشه بر امیال ناروا و افکار نازیبا زنند و به فقر و مناعت افتخار نمایند و به عزت قناعت روی آورند .

 افلاطون وار و ارسطو رفتار راز دهر بجویند . و سقراط کردار جام زهر بنوشند ، ولی از حق اعراض نکنند . گاندی گونه راه مسالمت بپویند و به طریق صداقت روی آورند . و به سعادت فوز عظیم نائل گردند .

همانند آیشمن همراه هیتلر کوره های آدم سوزی برپا نکنند . استالین روش نباشند و ادیان الهی را به مسخره نگیرند . معابد و مساجد را خراب نکنند و مائوسان نفسها را در سینه خفه نسازند ، و به یاد داشته باشند که : بنی آدم اعضای یک پیکرند

که در آفرینش ز یک گوهرند...

و اعدای همدیگر نباشند . و در صف درندگان قرار نگیرند ، تا مشمول عتاب قهر آمیز و خطاب 《 الم اعهد یا بنی آدم ان لا تعبد الشیطان 》 نشوند ، و مضمون فرمان " ان اعبدونی هذا صراط مستقیم را شامل خویش گردانند . کوتاه سخن این که ممنون رحمت کامله و مشحون محبت واصله فاد خلی فی عبادی و ادخلنی جنتی ، آیند . در نتیجه : عارف ربانی و واقف رحمانی شوند

نه اینکه ظالم جانی و یزید شیطانی گردند...

اینک در آخر این بحث ، سوره ی مبارکه والعصر را مد نظر و نصب العین قرار می دهیم که شهادت زمان را با سوگند موکد به تاکید خداوند منان همقران می گرداند که بی تردید انسان زیانکار است . و در بوته آزمایش قرار دارد مگر اینکه به چهار دستور سوره مبارکه عمل نماید .

1_ بداند و باور داشته باشد ، جهان را خالقی باشد خدا نام .

2_ به اعمال صالحه روی آورد ، به نیکی بگرود ، و بداند ره رستگاری همین است و بس .

3_ از حق روی گردان نشود ، حق همگان را رعایت نماید ، راست بگوید ، حتی اگر به زیانش باشد .

4_ صبر پیشه نماید و درستی آن را به دیگران توصیه نماید .

 و این تذکرات سودمند را نصب العین قرار دهد . والا خسارت حتمی و زیانکاری قطعی است . حال ببینیم بر مبنای علوم زیست شناسی ، این آدم مطلق العنان ، فزونی طلب ، سیری ناپذیر ، که خداوند کریم در قرآن مجید ، در طول زمان 《حین من الدهر 》او را چیز قابل ذکری ندانسته است ، بر روی کره خاکی عرض وجود کرده و پا به عرصه هستی گذاشته و زندگی نموده است . غالبا در جراید و صدا و سیما و سایر رسانه های گروهی و ارتباط جمعی نوشته و گفته می شود . در اثر تحقیقات و یافته های کاوشگران و محققین قریب به دومیلیون سال است که انسان بر روی زمین آثاری از خود برجای گذاشته است . در کتاب دانشنامه عمومی ترجمه آقای علی اصغر حلبی جلد دوم چاپ اول زمستان 1366 خورشیدی در صفحه اول اینگونه آمده است . نیم میلیون سال بیشتر است که انسان با نزدیکترین نیاکانش بر روی کره خاکی زیسته اند . در طی بیشتر این سالها انسان هیچ گونه نوشته ای نداشته است و این کار یعنی نویسندگی چه بسا از پانصد سال پیش از میلاد آغاز شده است . و پیش از این تاریخ هیچ سند روشنی از آنچه بر سر انسان مقابل تاریخ می گذشته است آگاهی 

حاصل کنیم یا نام خدایانش و هدف و شعائر دینی اش را بدانیم تنها منبع دانائی ما از آثار و شواهد باستانشناسی است یعنی چیزهایی که از زیر خاک کشف شده است این چیزها نشانه های خیره کننده ای از انسان ماقبل تاریخ و روش زندگانی اش بدست می دهد . ما حتی نمیتوانیم راجع به دین او حدس هائی بزنیم .

ما پیش از انسان نئاندار تال چندان دانشی از ماقبل تاریخ نداریم . این انسان در حدود ۵0 هزار سال پیش می زیسته است ( در کنار رودخانه ها در غارها زندگی میکرد . )

در آسیای میانه انسان یک میلیون و هفتصدهزار ساله و اخیرا در یکی از کشورهای آفریقایی اسکلت انسان سه میلیون و پانصد ساله کشف شده و این اطلاعات از منابع و رسانه های داخلی کشورمان در سال 1378 و 1379 اعلام گردیده است . ) والله اعلم به حقایق الامور. ....

تالشنامه...... سید نهضت حسینی نژاد ص 40