اهمیت حضور ایران در سازمان همکاری شانگهای از منظر حکمرانی

اهمیت حضور ایران در سازمان همکاری شانگهای از منظر حکمرانی

پیوستن ایران به سازمان همکاری شانگهای را می توان یکی از تحولات راهبردی در عرصه حکمرانی و دیپلماسی کشور دانست. این سازمان که متشکل از قدرت های مهمی چون چین، روسیه، هند و سایر کشورهای آسیای میانه است، بستری فراهم می کند که ایران بتواند جایگاه ژئوپلیتیک و ژئواستراتژیک خود را در معادلات منطقه ای و جهانی تقویت نماید. از منظر حکمرانی، حضور در شانگهای به معنای بهره گیری از ظرفیت های چندجانبه برای تقویت امنیت، ثبات اقتصادی و همکاری های فناورانه و زیرساختی است.

در شرایطی که حکمرانی کارآمد مستلزم تنوع بخشی به روابط خارجی، کاهش وابستگی به مسیرهای محدود و ایجاد فرصت های نوین برای توسعه پایدار است، عضویت در شانگهای می تواند الگویی برای بازتعریف نقش ایران در نظم منطقه ای باشد. این حضور نه تنها امکان مشارکت در پروژه های اقتصادی مشترک و دسترسی به بازارهای گسترده آسیایی را فراهم می آورد، بلکه می تواند پشتوانه ای برای تقویت دیپلماسی چندجانبه و کاهش فشارهای یکجانبه گرایانه غرب باشد.

از سوی دیگر، حکمرانی مطلوب نیازمند بهره گیری از ظرفیت های بین المللی برای ارتقای سرمایه اجتماعی و مشروعیت داخلی است. حضور در شانگهای می تواند پیام مثبتی برای افکار عمومی و نخبگان سیاسی-اقتصادی ایران داشته باشد، زیرا نشان می دهد که کشور قادر است با اتکا به دیپلماسی متوازن، مسیر تازه ای برای تعامل با جهان بگشاید. به بیان دیگر، شانگهای نه تنها یک سازمان همکاری منطقه ای، بلکه فرصتی برای ارتقای کیفیت حکمرانی در ایران از رهگذر توسعه، امنیت و تعامل سازنده با شرق محسوب می شود.