کارگران هوشمند، زیربنای تحقق شهر هوشمند
سطح سواد و آگاهی کارگران نقش محوری در پیشرفت شهری و ایجاد شهرهای هوشمند دارد. کارگرانی که از حقوق واقعی خود و الزامات ایمنی، محیط زیست و فناوری های نوین مطلع هستند، می توانند کیفیت تولید و خدمات شهری را بهبود بخشند و در توسعه پایدار شهرها سهم فعال داشته باشند. این حقوق محدود به دستمزد نیست؛ کارگران نیاز دارند بدانند چگونه با کارفرما تعامل کنند، محیط کار خود را بشناسند و شرایط ایمن و قانونی را رعایت کنند. شهرداری ها و ارگان های دولتی باید با برنامه های آموزشی و کارگاه های تخصصی، توانمندی و دانش کارگران را ارتقا دهند تا آنها بتوانند به شکل موثر در فرآیندهای نوآورانه شهری مشارکت کنند.
هم زمان، بهره گیری از دانشجویان در کنار کارگران با تجربه عملی، می تواند تعامل بین دانش نظری و تجربه میدانی را تقویت کند. دانشجویان با دانش آکادمیک خود می توانند راهکارهای نوین، تحلیل داده و تکنولوژی های هوشمند را به پروژه های شهری بیاورند، در حالی که کارگران با دانش تجربی و شناخت شرایط واقعی کار، امکان اجرای عملی و بهینه سازی طرح ها را فراهم می کنند. این همکاری دو سویه باعث خلق «کارگر هوشمند» می شود، که خود زیربنای شکل گیری «شهر هوشمند» است.
با ترکیب آموزش کارگران، سیاست گذاری هدفمند ارگان های دولتی و مشارکت دانشجویان، می توان شهری پایدار، کارآمد و فناورانه ایجاد کرد که هم از سرمایه انسانی استفاده می کند و هم رفاه اجتماعی را افزایش می دهد.