اجتماع مجازی و اجتماع واقعی

اجتماع مجازی و اجتماع واقعی و مرتبط ساختن این دو.

در دنیای امروز که عصر جهانی شدن نام گرفته است؛ باید به این نکته اساسی توجه نمود که مفهوم اجتماع و شان اجتماعی دانش؛چالش هایی را برای تعلیم و تربیت فراهم می آورد.

مفهوم اجتماع مجازی که در عصر جهان اطلاعاتی امروز مطرح می گردد؛پیامدهای تربیتی دارد؛زیرا به تبع مفهوم مجازی؛مفهوم (خویشتن مجازی) یا (هویت مجازی) نیز مطرح شده است. 

 در واقع ارتباط با هر اجتماع مجازی؛منجر به قرار گرفتن در فضای دانشی معین؛ می شود و در شکل گیری هویت؛این فضا متناسب با محتواهای فکری و دانشی خود؛نقشی ایفا خواهد کرد. چون به ویژه در سنین نوجوانی؛فرد در فرایند شکل گیری هویت قرار دارد؛نوع ارتباط های شبکه ای وی با اجتماع های مجازی؛احتمال دارد به شکل گیری هویت مجازی وی کمک کند. این هویت که برخی از آن به نام (خویشتن پسا مدرن) یاد کرده اند در اثر وجود اجتماع های مجازی گوناگون؛صورتی انشقاق یافته؛پیدا می کند. به طور نمونه می توان به (گپ زدن)در شبکه های ارتباطی اشاره کرد که در آن ممکن است نوجوانی با کتمان جنسیت خود؛نقش جنس مخالف؛را بازی کند و متناسب با این نقش؛فکر کند و سخن بگوید و احساس کند. با توجه به تاثیر عمیق این ایفای نقش در دوره نوجوانی؛می توان قدرت قابل توجه این گونه رفتارها را در شکل دهی هویتی مجازی در فرد؛ در نظر گرفت و سرانجام انشقاق یافتگی هویت را پیش بینی کرد. 

یکی از راه های مناسب مواجهه با اجتماع های دانشی مجازی؛ از منظر تعلیم و تربیت؛ این است که ارتباط دانش آموزان با اجتماع های مجازی از حالت انزوا خارج شود و به نحوی با اجتماع واقعی در ارتباط قرار گیرد. اجتماع دانشی واقعی؛ که میان معلم و شاگرد برقرار است؛در حکم محیطی مناسب است؛برای بحث و گفتگوی دانش آموزان در باره شرکت آنها در اجتماع های مجازی. 

گشودن بابی برای ارتباط میان اجتماع های مجازی و واقعی که دانش آموزان در آنها مشارکت می جویند؛فرصت مناسبی فراهم می کند برای گفتگو و نقد و داوری جمعی در باره ایده های مطرح شده در اجتماع های مجازی. 

نقش معلم نیز در هدایت عالمانه و غیرمتعصبانه این بحث جمعی؛بسیار قابل توجه است. برقراری این نقب میان اجتماع مجازی و واقعی؛مانع از آن می شود که هویتی انشقاق یافته و متعارض در دانش آموزان شکل بگیرد. 

برگرفته از کتاب دیدگاه های جدید در تعلیم و تربیت اثر ارزشمند دکتر خسرو باقری