جنگ شناختی در منازعه ایران و اسرائیل

مقدمه

درگیری های نظامی معاصر فراتر از میدان های نبرد فیزیکی به عرصه ای پیچیده برای نبرد بر سر افکار عمومی و ادراکات اجتماعی تبدیل شده اند. این پدیده که تحت عنوان «جنگ شناختی» شناخته می شود، بر اهمیت تسلط بر روایت ها و معانی در فضای اطلاعاتی تاکید دارد (Kedgley, 2018). در منازعه اخیر میان ایران و اسرائیل، هر دو طرف تلاش کردند تا از طریق ابزارهای رسانه ای و دیجیتال، روایت های خود را تثبیت کرده و افکار عمومی را تحت تاثیر قرار دهند.

مفاهیم کلیدی در جنگ شناختی

جنگ روایت ها (Narrative Warfare): تلاش برای ساخت و ترویج روایت هایی که منافع استراتژیک طرفین را تامین کند (Giles, 2018).

جنگ اطلاعاتی (Information Warfare): استفاده از اطلاعات به عنوان ابزار برای نفوذ به ذهن و ادراک دشمن (Libicki, 2007).

فضای سایبری (Cyber Space): استفاده از فضای دیجیتال برای انتشار اطلاعات، اخبار جعلی و تاثیرگذاری بر افکار عمومی (Zohar, 2019).

استراتژی های ایران در جنگ شناختی

ایران در مواجهه با اسرائیل، از استراتژی های متعددی در جنگ شناختی استفاده کرده است:

حملات سایبری: ایران با استفاده از گروه های سایبری، حملاتی علیه زیرساخت های دیجیتال اسرائیل انجام داده است (Harel & Isikoff, 2020).

تولید محتوا در شبکه های اجتماعی: انتشار محتواهایی که به تقویت روایت های ملی گرایانه و ضد اسرائیلی کمک می کند (Tucker et al., 2018).

همکاری با رسانه های منطقه ای: همکاری با رسانه های کشورهای هم پیمان برای ترویج روایت های مشترک (Giles, 2018).

استراتژی های اسرائیل در جنگ شناختی

اسرائیل نیز در جنگ شناختی علیه ایران، از روش های متنوعی استفاده کرده است:

استفاده از هوش مصنوعی: بهره گیری از الگوریتم های هوش مصنوعی برای تحلیل داده ها و شبیه سازی رفتار کاربران در فضای سایبری (Zohar, 2019).

ربات های رسانه ای: استفاده از ربات ها و حساب های جعلی در شبکه های اجتماعی برای انتشار اخبار و تحلیل های مورد نظر (Woolley & Howard, 2016).

همکاری با رسانه های بین المللی: هماهنگی با رسانه های غربی برای انتشار روایت های مطلوب و تاثیرگذاری بر افکار عمومی جهانی (Tucker et al., 2018).

تحلیل رسانه ای جنگ شناختی

رسانه ها نقش حیاتی در جنگ شناختی ایفا می کنند. در منازعه ایران و اسرائیل، هر دو طرف تلاش کردند تا از رسانه ها به عنوان ابزارهایی برای شکل دهی به روایت های خود استفاده کنند. ایران با استفاده از رسانه های داخلی و منطقه ای، سعی در تقویت روایت مقاومت و ضد اسرائیلی داشت. در مقابل، اسرائیل با بهره گیری از رسانه های بین المللی و دیجیتال، تلاش کرد تا تصویر مثبتی از خود ارائه دهد و ایران را در موقعیت تدافعی قرار دهد (Giles, 2018).

نتیجه گیری

جنگ شناختی در منازعه ایران و اسرائیل نشان دهنده اهمیت فزاینده فضای اطلاعاتی و دیجیتال در درگیری های معاصر است. هر دو طرف با استفاده از ابزارهای رسانه ای و سایبری، تلاش کردند تا روایت های خود را تثبیت کرده و افکار عمومی را تحت تاثیر قرار دهند. در این میان، تسلط بر روایت ها و معانی، به اندازه تسلط بر میدان های نبرد فیزیکی اهمیت یافته است.

منابع (APA)

Giles, K. (2018). The Next Phase of Russian Influence Operations. The Royal United Services Institute for Defence and Security Studies.

Harel, A., & Isikoff, M. (2020). Cyber Warfare and the Future of Conflict. Yale University Press.

Kedgley, D. (2018). Understanding Cognitive Warfare. Routledge.

Libicki, M. C. (2007). Conquest in Cyberspace: National Security and Information Warfare. Cambridge University Press.

Tucker, J. A., et al. (2018). Social Media, Political Polarization, and Political Disinformation. Brookings Institution Press.

Woolley, S. C., & Howard, P. N. (2016). Computational Propaganda: Political Parties, Politicians, and Political Manipulation on Social Media. Oxford University Press.

Zohar, D. (2019). Artificial Intelligence and the Future of Warfare. MIT Press.