مصدر نوع انسان

[محیی الدین ابن عربی]

بگو: ای اهل کتاب! بیایید کلمه ای را که میانه ی ما و شما عدل است بپذیرید که جز خدا را نپرستیم و کسی را با او شریک نکنیم و بعضی از ما بعضی را غیر خدا به خدایی نگیرد. – آل عمران/64 –

معارج و نردبانهای عیسویان: و از اسرار و رازهایشان اینکه آنان در معارج و بر شدنشان از آسمان دوم – از حیث پدرشان – تجاوز نمی کنند، مگر آنکه رو به سوی نیای نزدیکتر آرند؛ بسا که برخی از آنان به «سدره المنتهی» برسند، و آن مقامی است که اعمال بندگان بدان جا منتهی می گردد و از آنجا در نمی گذرد. (1)

***

[یزدانپناه عسکری]

سدره المنتهی مصدر نوع انسان است. به مجموع آگاهی های انسان از سجین تا علیین شکل می دهد ، موضع نزدیک به صدای وحی است. «و هو الذی انشاکم من نفس واحده فمستقر و مستودع قد فصلنا الآیات لقوم یفقهون- الانعام/98»

«و لقد رآه نزله اخری / عند سدره المنتهی / عندها جنه الماوی / اذ یغشی السدره ما یغشی / ما زاغ البصر و ما طغی / لقد رای من آیات ربه الکبری - النجم : 13-18»

_____________

1 - فتوحات مکیه جلد سوم، شیخ محی الدین ابن عربی، ترجمه، تعلیق، محمد خواجوی- تهران: انتشارات مولی، 1383 صفحه 49 ، 50

- [قل یا اهل الکتاب تعالوا الی کلمه سواء بیننا و بینکم الا نعبد الا الله و لا نشرک به شیئا و لا یتخذ بعضنا بعضا اربابا من دون الله. (معارج العیسویین) و من اسرارهم ایضا، انهم لا یتعدون فی معارجهم، من حیث ابوهم، السماء الثانیه الا ان یتوجهوا الی الجد الاقرب. فربما ینتهی بعضهم الی" السدره المنتهی". و هی المرتبه التی تنتهی الیها اعمال العباد، لا تتعداها. (محیی الدین بن عربی، الفتوحات المکیه (عثمان یحیی)، 14جلد، دار احیاء التراث العربی - بیروت، چاپ: دوم، 1994 م. ج3 ؛ ص388 ، 389)]