خلاقیت و نفس رحمانی

[محیی الدین ابن عربی]

کلمات، از حروف صادراند و حروف از هوا و هوا از نفس رحمانی، و به واسطه ی اسماء است که آثار، در موجودات ظاهر می گرددو علم عیسوی بدانها (اسماء) منتهی می گردد، و انسان به واسطه ی این کلمات، مرتبه ی رحمانیت را چنان قرار می دهد که از نفس خود (یعنی رحمانیت)، حیات آنچه را که می خواهد، به واسطه ی آن کلمات به وی عطا می کند، لذا کار، دوری دایمی می گردد. (1)

***

[یزدانپناه عسکری]

خلاقیت و بوجود آوردن از عدم به عالم ظاهر، آشنایی با قصد اشیاء یا بعضی اشیاء (دور نفس رحمانی) با صدا زدن قصد آن شییء از عدم در عالم محسوسات پیدا می شود.

_____________

1 - فتوحات مکیه جلد دوم ، شیخ محی الدین ابن عربی ، ترجمه ، تعلیق ، محمد خواجوی- تهران : انتشارات مولی، 1383 صفحه 269

- فالکلمات (صادره) عن الحروف، و الحروف (صادره) عن الهواء، و الهواء (صادر) عن" النفس الرحمانی". و بالاسماء تظهر الآثار فی الاکوان، و الیها ینتهی" العلم العیسوی". ثم ان الانسان، بهذه الکلمات، یجعل الحضره الرحمانیه تعطیه، من نفسها، ما تقوم به حیاه ما یسال فیه، بتلک الکلمات. فیصیر الامر دوریا دائما. (محیی الدین بن عربی، الفتوحات المکیه (عثمان یحیی)، 14جلد، دار احیاء التراث العربی - بیروت، چاپ: دوم، 1994 م. ج3 ؛ ص93)

* – [ابوذر الترمذی و پدید آوردن هر چیزی جمع را بایستی.(خفیف شیرازی عارف بزرگ قرن چهارم هجری، محمد رشاد، تهران : نشر اندیشه 1352 ، صفحه 115)]