چرا ایران در مبارزه با فساد از کشور های توسعه یافته عقب ماند؟
چرا ایران در مبارزه با فساد از کشور های توسعه یافته عقب ماند؟
*۱-ضعف در اراده سیاسی برای مبارزه با فساد*
بر خلاف کشورهایی چون سنگاپور و گرجستان، که اراده سیاسی قاطع برای مبارزه با فساد وجود داشت، در ایران بسیاری از مدیران ارشد خود بخشی از ساختار فسادند یا از آن سود می برند. در نتیجه اراده واقعی برای برخورد با فساد ساختاری وجود ندارد و بیشتر برخورد ها، نمایشی و گزینشی است.
*۲-عدم شفافیت و نظارت عمومی*
کشور ایران بر خلاف نمونه های موفق، هیچ گاه زیر ساخت های شفاف سازی واقعی مانند انتشار عمومی قرارداد ها، اطلاعات مالی مسئولان و مزایده های دولتی را فراهم نکرده است. همچنین رسانه ها و نهاد های مدنی، که می توانستند ناظر و افشاگر فساد باشند، غالبا سرکوب و یا محدود شده اند.
*۳-فقدان استقلال قضایی*
یکی از پایه های اصلی مقابله با فساد، وجود سیستم قضایی مستقل و قاطع است. در ایران. بسیاری از پرونده های فساد به دلایل سیاسی و امنیتی به شکل محرمانه بررسی می شود و عملا عدالت در سایه قدرت سیاسی گم می شود. این در حالی است که در کشکر هایی مثل سنگاپور، حتی بالاترین مقامات نیز مصون از پیگرد قانونی نیستند.
*۴-بوروکراسی ناکارآمد و قوانین پیچیده*
قوانین پیچیده و تفسیر پذیر، بستری را برای رشوه و فساد فراهم می کند. در ایران، برای دریافت ساده ترین مجوز ها، مردم ناچارند ماه ها درگیر روال های اداری پیچیده باشند، که عملا به رشوه گیری دامن می زنند.
نتیجه گیری؛ *فساد* ، مانع بزرگ توسعه در ایران