ردپای تعامل نادرست توسعه نیافته میان جامعه و نظام سیاسی در ایران

رفتار متقابل نظام سیاسی حاکم در ایران و جامعه به مثابه ملت واحد دارای خصیصه های واحدی می باشد که باید رد پای آنرا در تاریخ این سرزمین جستجو کرد. در مقام مقایسه و با وجود فرهنگ مکتوب مانند، « برادر-یا اقوام- گوشت برادر خود را می خورد اما استخوانش را دور نمی ریزد» و امثالهم، شاید بتوان از دل همین مثال، ضعف های این تعامل، نه چندان متناسب با شرایط را در مقام عمل ریشه یابی و آن را هم متناسب با شرایط و هم از حیث شکاف مفهومی و مصداقی نیازمند بازنگری دانست. مردم ایران در مقام ملت ایران، بنابر تجربه طولانی در استبداد پذیری، ملتی بی تفاوت نسبت به نظام سیاسی(شاهان قبل از دوران معاصر)بوده اند. این بی تفاوتی که به استبداد و حکام قدرتمند نیز مرتبط بوده، در بزنگاه هابی که دیکتاتور وقت تضعیف می شده ، به صورت حمایت از قدرتمندی دیگر(اجبار و یا به اختیار) و ادامه رفتار بی تفاوتی پس از جانشینی فرد ناراضی با شاه حدید، استمرار داشته است. این فرد، گاه یک قوم و یا کشور بیگانه بوده، که در دخالت مردم برای ضدیت با نظام سیاسی وقت تاثیر محسوسی نمی کرد. همین مردم پس از مدتی، سودای براندازی حاکم جدید را با تکرار این رفتار نشان داده اند. این عدم توازن، شاید به گونه ای دیگر، باید رخ دهد، یعنی در زمان حاکمیت وقت، ملت همصدا در احقاق حقوق خود باشند، اما با تاسف، زمانی که باید، کاری که بایسته است را انجام نمی دهند. بنابراین این چرخه عدم اعتماد، به نفع بیکانگان، خاصه در دوران حاضر رقم خورده و در این بین، نخبگان فرصت طلب و فرصت طلبان نخبه بدون توجه به منافع ملی آب در آسیاب بیگانگان و استمرار چرخه های ناقص توسعه یافتگی می ریزند.مثال موردی این موضوع در جنگ تحمیلی یک رژیم خونخوار و منفور جهانی یعنی اسراییل از طرف داعیه داران وطن پرستی به اشکال وقیحانه و شرم آوری بروز کرد. وظیفه نخبگان خبر خواه را باید در این بزنگاه ها جستجو کرد و شناخت.

# رفتار متقابل نظام سیاسی و مردم

#بزنگاه های مهم تاریخی در ایران

# وظیفه نخبگان خیر خواه و بزنگاه های تاریخی

# تفکر ضدیت با نظام سیاسی حاکم و بی تفاوتی تاریخی در ایران

# جنگ تحمیلی دوازده روزه آمریکا علیه ایران

# حمیدرضا صفری و ردپای بی تفاوتی و رفتار متقابل نادرست ملت و دولت در ایران