نقدی کوتاه اندر مراسم پیاده روی اربعین

آنچه یک رسم و آیین را ارزشمند خواهد کرد دستاوردهای آن آیین برای نوع بشریت است؛ در این نوشتار به بررسی دستاوردهای آیین پیاده روی اربعین می پردازیم که در آن عده ای از مسلمانان معتقد برای بزرگداشت و زنده نگه داشتن نام امام حسین به پیاده روی اربعین می روند تا یادشان نرود حسین و اطرافیانش بی آب بودند؛ وقتی پرچم حق و حقیقت را بر می افراشتند، حال آنکه برای زائران اربعین نه تنها آب به وفور در مسیر هست بلکه از تمامی نعمت ها آنقدر وفور و کثرت وجود دارد که اسراف در مسیر پیاده روی، موج می زند؛گویا آیه بخورید و بیاشامید اما زیاده روی و اسراف نکنید برای پیاده روی اربعین مصداقی ندارد؛زائرانی که ممکن است در خانه خود چندین ساعت آب نداشته باشند در مسیر راهی که می روند تا حسین حق طلب بی آب را درک کنند آب می نوشند، دوش آب می گیرند، انواع غذاها را می چشند و به درک خود ادامه می دهند؛ گویا زائران می خورند و می آشامیدند هر آنچه را که حسین نخورد و نیاشامید تا قضایش را برای حسین بجا آورند؛ کسانی که تدارک این آیین را دیده اند حتی برای رفاه حال زائران گوزن هایی(که البته پرورشی است که برای نگارنده فرقی نیست بین گوزن پرورشی و وحشی که هر دو حیوان زیان بسته اند و....) قربانی می کنند و انواع گوشت را به سیخ می کشند تا این زائران معتقد بهتر حال حسین و یارانش را درک کنند گویی این افراد در خانه اگر آبشان قطع باشد، حال حسین و یارانش را درک نمی کنند اما اگر در مسیر کربلا انواع گوشت،میوه و شربت و... را بخورند و بیاشامند و حتی اسراف و زیاده روی کنند حال حسین و یارانش را درک می کنند!!! و چه زیبا جمع اضداد جمعند و به معرفت چنینی دست یافته اند که کاش نتیجه و دستاوردش بی معرفتی نباشد در حق نه حسین که هرآنچه که حق و حقیقت است!!!