اروینگ گافمن

گافمن وابسته به مکتب شیکاگو است. معلم او هربرت بلومر است .گافمن وبلومر دانشگاه برکلی را به کانون نظریه کنش متقابل نمادین تبدیل کردند.

گافمن با وجود افول نظریه کنش متقابل نمادین جای استوار ومشخص در نظریه جامعه شناسی معاصر دارد.او در فاصله دهه 1950 تا 1970 رشته کتاب ها ورسالاتی منتشر کرد که به زایش تحلیل نمایشی به عنوان صورت دیگر کنش متقابل نمادین انجامید.

گافمن به خاطر نظریه نمایشی اش شهرت دارد.

بهترین اثر گافمن در زمینه نظریه نمایشی "نمودخود در زندگی روزانه"است که در سال 1959 منتشر کرد.

به عقیده گافمن میان اجراهای تئاتری وانواع کنشهایی که در اعمال روزمره وکنشهای متقابل مان انجام می دهیم ،وجوه مشترک دارد.

به نظر او کنش اجتماعی با اجرای اجتماعی حفظ میشود. به نظر او در هر کنش متقابلی یک جلوی صحنه وجود دارد که با پیش صحنه اجرای تئاتر قرینه است.بازیگران صحنه تئاتر ونیز زندگی اجتماعی ،هردو به حفظ ظاهر و وسایل صحنه آرایی علاقمند هستند.

در هردو اجرا یک عقب صحنه وجود دارد که بازیگران میتوانند به آنجا برگردند وخودشان را برای اجرا آماده کنند.در پشت صحنه بازیگران نقشهای خود را رها میکنندوبه خودشان بر میگردند.

گافمن یک شخصیت برجسته در جامعه شناسی خرد بود.

گافمن زاده 11 ژوئن 1922 در کانادا ودر 19 نوامبر 1982 در سن 60 سالگی در فیلادلفیا امریکا در گذشت.

اثر او (فاصله نقش-جامعه شناسی نمایشی-انگ اجتماعی

شاخه های مطالعاتی وی (جامعه شناسی-روانشناسی اجتماعی )