مدیریت اثربخش در سایه تعامل: تجربه ای از هم افزایی در خدمات درمانی ایثارگران استان کرمان

عنوان:
مدیریت اثربخش در سایه تعامل: تجربه ای از هم افزایی در خدمات درمانی ایثارگران استان کرمان

نویسنده:
دکتر علی مهدیزاده – مدیر موسسه فرهنگی، ورزشی و درمانی ایثار کرمان

در هر ساختار خدماتی، به ویژه نهادهایی که مخاطبان آن ها جامعه ایثارگر هستند، مدیریت اثربخش نه تنها به معنای اجرای وظایف اداری، بلکه مترادف با مسئولیت انسانی، شناخت میدانی و تعامل سازمانی هوشمندانه است. تجربه ای که در سال ۱۳۹۹ در موسسه ایثار کرمان رقم خورد، می تواند به عنوان نمونه ای موفق از این رویکرد معرفی شود.

در این سال، جلسه ای میان اینجانب به عنوان مدیر موسسه ایثار کرمان و سرکار خانم قره گوزلو، نماینده محترم بیمه موسسه درمانی ایثار تهران برگزار شد؛ نشستی که به دور از تشریفات معمول، با هدف رفع گره های موجود در روند پرداخت اسناد پزشکی ایثارگران استان، طراحی و اجرا گردید.

در جریان این جلسه، با بررسی دقیق فرآیندهای موجود، ضعف های اجرایی، و ناهماهنگی های بین سازمانی، تلاش شد بستری برای تعامل دائمی و سازنده میان کرمان و ستاد تهران ایجاد شود. بر اساس همین گفت وگوها، تغییرات مهمی در شیوه ارسال اسناد، پاسخ گویی به خانواده ها، و سرعت بخشی به فرآیندهای درمانی پدید آمد؛ تغییری که امروز، با گذشت چند سال، خروجی ملموس آن در رضایت ایثارگران مشهود است.

خانم قره گوزلو نیز در همان جلسه، با صراحت از نظم اداری، شناخت میدانی و پیگیری دقیق مدیر ایثار کرمان تمجید کرد؛ جمله ای که بار سنگین مسئولیت را بیشتر کرد. چرا که اعتمادسازی در حوزه ای چون خدمات ایثارگری، امری زمان بر، اما بسیار باارزش است.

در تحلیل این تجربه می توان چند کلیدواژه را برجسته کرد:

• تعامل بین سازمانی به جای مکاتبات منفعل
• مدیریت تجربه محور به جای مدیریت فرمالیته
• اهمیت چهره به چهره بودن ارتباطات در دوره تحول دیجیتال
• اولویت دادن به کرامت ایثارگران به عنوان خط قرمز سیاست گذاری

بدون تردید، چنانچه این الگو در سایر استان ها پیاده سازی شود، می توان شاهد تحول بنیادین در سطح رضایت و سلامت نظام درمانی ایثارگری کشور بود.

در پایان، آنچه به عنوان یک مدیر در حوزه ایثارگری باور دارم، این است که خدمت به خانواده های شهدا و جانبازان، نه یک وظیفه، بلکه یک فرصت ارزشمند برای ساختن جامعه ای وفادارتر، منسجم تر و اخلاقی تر است. و این فرصت، با عمل گرایی و دلسوزی واقعی معنا پیدا می کند، نه با بخشنامه.