چای سبز؛ همراهی موثر برای تمرینات هوازی در کاهش وزن

در سال های اخیر، افزایش نرخ اضافه وزن و چاقی به یکی از مهم ترین چالش های سلامت عمومی در جهان و به ویژه در ایران بدل شده است. رویکردهای طبیعی، ایمن و کم هزینه برای کنترل وزن، همواره مورد توجه پژوهشگران و متخصصان سلامت بوده اند. در این میان، چای سبز به عنوان نوشیدنی ای سرشار از آنتی اکسیدان ها، کاتچین ها و ترکیبات زیست فعال، جایگاه ویژه ای در مطالعات مرتبط با کاهش وزن و سلامت متابولیک یافته است.

در پژوهشی جدید که توسط گروهی از محققان دانشگاه آزاد اسلامی واحد پرند انجام شده و نتایج آن در نشریه فیزیولوژی تمرین و آسیب های ورزشی منتشر شده است، تاثیر مصرف چای سبز در کنار تمرینات هوازی بر کاهش وزن و شاخص توده بدنی (BMI) در زنان دارای اضافه وزن بررسی شده است. این مطالعه نیمه تجربی بر روی ۴۸ زن میانسال با BMI حدود ۲۹ انجام شد که به صورت تصادفی در چهار گروه شامل: تمرین هوازی همراه با مکمل چای سبز، تمرین با دارونما، صرفا مکمل چای سبز، و گروه کنترل تقسیم شدند.

برنامه تمرینی شامل فعالیت هوازی با شدت متوسط، به مدت هشت هفته و سه جلسه در هفته بود. گروهی که تمرینات هوازی را هم زمان با مصرف مکمل روزانه ۵۰۰ میلی گرم چای سبز انجام دادند، بیشترین کاهش وزن را تجربه کردند؛ به طوری که این تغییرات از نظر آماری معنادار گزارش شد. همچنین گروهی که تنها مکمل چای سبز مصرف کرده بودند نیز نسبت به گروه کنترل کاهش وزن قابل توجهی نشان دادند. هرچند تغییرات شاخص توده بدنی در گروه ها مشاهده شد، اما از نظر آماری معنادار نبود.

این یافته ها موید آن است که چای سبز می تواند در کنار فعالیت بدنی منظم، به ویژه تمرینات هوازی، به عنوان عاملی موثر در بهبود ترکیب بدنی و کاهش وزن عمل کند. کاتچین های موجود در چای سبز، از جمله اپی گالوکاتچین گالات (EGCG)، با افزایش متابولیسم و اکسیداسیون چربی ها، و همچنین اثرات ضد التهابی و تنظیم میکروبیوم روده، نقشی کلیدی در این فرآیند ایفا می کنند.

از منظر سلامت عمومی، نتایج این مطالعه حاکی از آن است که بهره گیری هم زمان از مکمل های طبیعی همچون چای سبز و تمرینات بدنی هوازی، می تواند به عنوان راهکاری موثر، کم خطر و قابل دسترس برای کنترل وزن در زنان دارای اضافه وزن مورد استفاده قرار گیرد. این رویکرد به ویژه برای افراد میانسال که با چالش های متابولیک مواجه اند، گزینه ای کارآمد به شمار می رود.

پیشنهاد می شود در مطالعات آتی، با در نظر گرفتن دوره های مداخله ای بلندمدت تر، گروه های سنی متنوع تر و کنترل دقیق تر متغیرهای تغذیه ای، ارزیابی دقیق تری از اثرات ترکیبی چای سبز و فعالیت بدنی ارائه شود.