بازتعریف رویکرد فرا ترکیبی "فابینگ" : چشم انداز "تاویل دیگرگونه"اثرات منفی و توصیه های فرا ابتکاری و فرا خلاقانه مقابله ای

بازتعریف رویکرد فرا ترکیبی "فابینگ" : چشم انداز "تاویل دیگرگونه"اثرات منفی و توصیه های فرا ابتکاری و فرا خلاقانه مقابله ای 

فابینگ (Phubbing) اصطلاحی است که از ترکیب دو واژه ی انگلیسی “phone” به معنی تلفن و “snubbing” به معنی بی توجهی ساخته شده و به معنای نادیده گرفتن افراد حاضر در اطراف به خاطر توجه به تلفن همراه است. این رفتار، که اغلب به صورت ناخودآگاه رخ می دهد، می تواند تاثیرات منفی بر روابط شخصی و اجتماعی فرد بگذارد.

تاثیرات فابینگ در زندگی اجتماعی و شخصی:

1. کاهش کیفیت ارتباطات:فابینگ باعث می شود که افراد کمتر به گفتگوهای رو در رو توجه کنند و این مسئله می تواند به کاهش عمق و کیفیت روابط بین فردی منجر شود.
2. افزایش احساس تنهایی:وقتی فردی در حین گفتگو به تلفن همراه خود توجه می کند، ممکن است طرف مقابل احساس کند که مورد بی توجهی قرار گرفته و این می تواند به احساس تنهایی یا کنار گذاشته شدن منجر شود.
3. تاثیر منفی بر سلامت روان:تحقیقات نشان داده اند که فابینگ می تواند سطوح استرس را در افراد افزایش دهد و باعث شود که افراد کمتر احساس خوشبختی و رضایت از زندگی کنند.
4. کاهش حضور ذهن:توجه دائم به تلفن همراه و عدم توجه به اتفاقات و افراد اطراف می تواند باعث شود فرد کمتر در لحظه حضور داشته باشد، که این خود می تواند تاثیرات منفی بر سلامت عمومی و روانی داشته باشد.
5. افزایش مشکلات در روابط:وقتی افراد به طور مکرر هنگام صحبت با دیگران به تلفن خود توجه می کنند، ممکن است طرف مقابل احساس کند که قابل احترام و توجه نیست، که این می تواند به تدریج به ایجاد شکاف و مشکلات در روابط منجر شود.
   

راه کارهای مقابله با فابینگ:

1. تنظیم قوانین برای استفاده از تلفن همراه:مانند محدود کردن استفاده از تلفن همراه در هنگام غذا خوردن، در جمع های دوستانه و خانوادگی.
2. افزایش آگاهی و حضور ذهن:تمرین های حضور ذهن و مدیتیشن می توانند به افراد کمک کنند تا بیشتر به لحظه حاضر و افراد اطراف خود توجه داشته باشند.
   
3. استفاده از تکنولوژی به صورت مسئولانه تر:استفاده از اپلیکیشن هایی که زمان استفاده از تلفن همراه را کنترل می کنند و به کاربران هشدار می دهند تا استفاده خود را محدود کنند.
4. تقویت ارتباطات رو در رو:سرمایه گذاری زمانی بیشتر برای برقراری ارتباطات چهره به چهره و کاهش وابستگی به ارتباطات مجازی.
5. به اشتراک گذاشتن احساسات:اگر احساس می کنید که توسط دیگران فابینگ می شوید، با آنها در میان بگذارید. این کار می تواند آگاهی آنها را نسبت به رفتارشان بیشتر کند و به بهبود روابط کمک کند.

فابینگ یکی از مشکلات روز افزون در دنیای امروزی است که با پیشرفت تکنولوژی و افزایش وابستگی به گجت های هوشمند، می تواند به یک معضل اجتماعی تبدیل شود. توجه و مدیریت آگاهانه ی استفاده از تکنولوژی می تواند در پیشگیری و مقابله با این پدیده کمک کننده باشد.

درمان فابینگ

1. تنظیم قوانین مشخص برای استفاده از دستگاه های هوشمند:تعیین زمان ها و مکان های خاص بدون تکنولوژی، مانند هنگام صرف غذا، جلسات خانوادگی، یا قرارهای دوستانه.
   خاموش یا قرار دادن تلفن در حالت “Do Not Disturb” در این زمان ها.
2. استفاده از اپلیکیشن های کنترل کننده استفاده از تلفن:نصب برنامه هایی که زمان بندی استفاده از تلفن، اپلیکیشن ها و بازی ها را کنترل می کنند. این برنامه ها می توانند به شما کمک کنند تا آگاهانه تر از تلفن خود استفاده کنید.
3. افزایش آگاهی و حضور ذهن:تمرین های مدیتیشن روزانه برای تقویت تمرکز و کاهش وابستگی به تلفن.
   مطالعه کتاب ها و شرکت در کارگاه های آموزشی درباره حضور ذهن و کنترل عادت های دیجیتال.
4. مشخص کردن اولویت ها:ارزیابی اینکه چه زمان هایی استفاده از تلفن همراه ضروری است و چه زمان هایی می توان بدون آن امور را اداره کرد.
5. تشویق به ارتباط چهره به چهره:برنامه ریزی برای فعالیت هایی که نیازمند مشارکت فیزیکی و تعامل چهره به چهره است، مانند ورزش های گروهی، کلاس های هنری، یا دورهمی های خانوادگی.
   

آیا فابینگ شدید نیازمند درمان پزشکی است؟

در مواردی که فابینگ به شکل شدید وجود داشته باشد و تاثیرات منفی قابل توجهی بر روی سلامت روانی، روابط شخصی و کاری فرد بگذارد، مراجعه به متخصصان سلامت روان می تواند مفید باشد. این تاثیرات منفی شامل اضطراب، افسردگی و اختلالات رفتاری می شود که ممکن است به دلیل وابستگی شدید به دستگاه های دیجیتال ایجاد شده باشند. در این موارد، درمان هایی مانند موارد زیر ممکن است توصیه شوند:

• مشاوره فردی: برای کاوش در علل وابستگی به تلفن و توسعه استراتژی های مقابله ای سالم.
• گروه درمانی: که می تواند افراد را با دیگرانی که تجربیات مشابه دارند مرتبط سازد و پشتیبانی گروهی ارائه دهد.
• درمان شناختی رفتاری (CBT): برای کمک به تغییر الگوهای فکری و رفتاری که به فابینگ دامن می زنند.

این مشکل زمانی به درمان جدی تر نیاز دارد که فرد از کنترل رفتار خود ناتوان باشد و این عادت به طور جدی کیفیت زندگی او را تحت تاثیر قرار دهد. در این حالت، استفاده از مشاوره های حرفه ای می تواند به فرد کمک کند تا بتواند به تعادل سالم تری در استفاده از تکنولوژی برسد.