بحران به علاوه یک چارچوبی نو برای پیشنهاد علوم اجتماعی بومی در ایران

در تایید مدل پیشنهادی و وضعیت فقدان این علوم، پزوهشی تحت عنوان بحران به علاوه یک برای تفهیم وضعیت موجود با اسافاده از علوم میان رشته ای توسط اینجانب و همکار انجام شده که در آن: هدف ارائه چارچوبی میان رشته ای است که چالش های علوم اجتماعی ایران را تحلیل می کند و بر دوگانگی ابعاد درونی و بیرونی و انحرافات روش شناختی منجر به توهم توسعه تمرکز دارد. به نظر می رسد ادغام مفاهیم فلسفی، تاریخی، اقتصادی و ریاضی(بکار گرفته شده در این پژوهش) می تواند ابزاری نوین برای درک شکاف بین عقلانیت و توسعه ارائه دهد، با کاربردهایی در تحلیل دوره های تاریخی ایران و پیشنهاد مسیرهای اصلاح.

- زمینه: این نظریه از ناکامی های مداوم توسعه در ایران سرچشمه گرفته و انتقاد می کند به سوءاستفاده از مدل های غربی و نشان می دهد که چگونه نقص های روش شناختی باورها و رفتارها را تحریف کرده و به بحران معنا منجر شده است. این نظریه از مفاهیمی مانند «ابدو یک روز» و بی نهایت کانتور برای چارچوب بندی این شکاف ها به عنوان مجموعه های بی نهایت استفاده می کند.این نظریه تاریخ ایران را در دوره های قاجار، پهلوی و جمهوری اسلامی بررسی می کند و چهار حالت عقلانیت و توسعه را برای تحلیل نتایجی مانند نهضت مشروطه یا یارانه های پوپولیستی پیشنهاد می دهد. این رویکرد کاربرد عملی برای سیاست گذاری ارائه می دهد و پژوهش های بیشتری را دعوت می کند.شواهد به سمت این چارچوب به عنوان ابزاری مهم برای اصلاحات متمایل است، با تاکید بر سازگاری فرهنگی و تغییرات روش شناختی، اگرچه اثربخشی آن به اصلاحات ساختاری گسترده تر وابسته است