توصیه ای به دانشجویان برای کار علمی در این روزها

به دانشجویانم توصیه کرده بودم که در این روزها که اخبار ناگوار از گوشه و کنار کشور روح و روان همه ما را آزرده می کند، به هر ترتیبی که شده کار علمی خود را رها نکنند و حتی اگر به مدت دو ساعت در هر روز هم که شده با تمرکز کامل به کار علمی خود بپردازند، چرا که این نسل به هر حال به عنوان متخصصان آینده کشور می بایست نقشی در ساختن ایران فردا ایفا کنند و باید بتوانند ایفای مسئولیت اجتماعی خود را با کار علمی که این دومی نیازمند تمرکز فوق العاده و حواس جمع است ترکیب کنند. از لحاظ نظری این کار نیازمند انضباط رفتاری در برنامه روزانه است، که در آن می بایست هر نوع حضور در رسانه ها و فضای مجازی را به طور کامل متوقف کرد و چشم و گوش خود را به روی هر نوع خبری بست و خود را در انزوای کامل قرار داد. اما یکی از دانشجویانم پرسید که پس از این انزوا راه عملی رسیدن به تمرکز چیست. پاسخ اش این است: نوشتن تمیز و مرتب. خواندن مقاله و کتاب هیچوقت تمرکز آفرین نیست بلکه ممکن است باعث پراکندگی ذهن نیز بشود. اما محاسبه کردن و مسئله حل کردن و نوشتن مرتب و منظم، ذهن و دست ها و چشم ها را به طرز شگفت انگیزی با هم هماهنگ می کند و شخص را به آن تمرکز دلخواه می رساند و آن حالت غرق شدگی را فراهم می کند. هر دانشجویی می تواند این راه را امتحان کند.