بررسی جمله رنه دکارت در مورد شک و حقیقت

رنه دکارت فیلسوف و ریاضیدان می گوید:" اگر جویای حقیقت هستی لازمه اش این است که حداقل یکبار در زندگی به همه چیز شک کنی"؛ 

دکارت کشف حقیقت را در شک می داند گویی حقیقت فرزند شک است و در صورت نبودن شک، هیچ حقیقتی آشکار نمی شود؛ شاید بجرائت بتوان گفت کسانی که در هیچ مسئله ای شک نکرده اند هیچگاه به حقیقت ماجرا پی نبرده اند و اگر حقیقتی در نظرشان، حقیقت است بخاطر تجربه و شک دیگران است که روزی منجر به کشف آن حقیقت شده؛ گویی شک نکردن یک سپر دفاعیست تا حقیقت را نبینیم؛ آنانی که در مورد مسائل، نگاهی متعصبانه دارند؛ تعصب شان نوعی گارد در مقابل سیلی حقیقتی است که قرار است به گوششان نواخته شود. انگار حقیقت برای برخی بزرگترین دشمن روی زمین است؛ چنان در مقابلش گارد می گیرند و چنان نمی خواهند به مسئله مورد نظر شک کنند که گویی قرار است با شک کردن،جانشان را از دست بدهند؛ اما واقعیت ماجرا این است که اگر کمی از این حالت گاردگیری بیرون آییم و کمی شک کنیم و در مورد شکهایمان به تحقیق بپردازیم، لااقل تحقیقا به مسئله ای دست یافته ایم که به حقیقت نزدیکتر است؛ در علوم مختلف، شک به نظریه های قدیمی باعث بوجود آمدن نظریه های جدید و کاملتری می شود، در کشف جرائم، شک باعث یافتن مجرم می شود و...پس چرا ما در مقابل کشف و یافتن چیزی بهتر، اینگونه مقاومت می کنیم و شک نمی کنیم؛ مگر می شود قبل از داشتن شک،به درستی یا نادرستی چیزی یقین داشت؟! خدایی که قدرت تفکر کردن را به ما انسانها داده حتما این قدرت را برای مواجه با شک ها به ما اعطا کرده وگرنه اگر همه چیز یقینی بود چه نیازی به تفکر یود؟! پس در درستی داشتن شک؛ شک نکنیم؛ چراکه حتی اگر شکمان بیجا هم بوده باعث یقین تحقیقی می شود و اگر شکمان درست باشد؛ حقیقت برایمان آشکار می شود؛ حقیقتی که خود نسبی است و تابع شرایطی است....