برنامه نویسی به عنوان سلاح نظامی: وقتی کدها جای بمب ها را می گیرند

جنگی بی صدا، مرگبار و بی مرز
دیگر برای آغاز یک جنگ، نیازی به پرتاب موشک یا حرکت ارتش نیست. کافی ست برنامه نویسی بلد باشید. در عصر جدید، جنگ ها نه فقط در آسمان و زمین، بلکه در عمق سرورها، میان بیت ها و بایت ها، در خطوط کد و پشت پرده ی شبکه ها رخ می دهند. بنده ( طاها سلطانی ) در این یادداشت به بررسی این مفهوم کلیدی می پردازم:
برنامه نویسی، یک سلاح نظامی واقعی است.

بخش اول: مفهوم جنگ سایبری
برخلاف جنگ فیزیکی، جنگ سایبری بدون جغرافیاست. مرز ندارد. بدون شلیک گلوله، می تواند سیستم یک کشور را فلج کند:
قطع سیستم برق رسانی
اختلال در سامانه های پدافند هوایی
دستکاری بانک های اطلاعاتی دولت ها
ایجاد رعب و وحشت از طریق هک رسانه ها
جالب تر اینکه، این کارها می توانند از یک اتاق کوچک با چند مانیتور انجام شوند؛ با چند برنامه نویس و ذهنی استراتژیک.

بخش دوم: کد به جای کلاهک
برنامه نویس در جهان امروز، معادل یک تک تیرانداز سایبری است. مهارت او در نوشتن یک ویروس یا اجرای یک حمله ی هدفمند، به اندازه ی شلیک یک موشک اهمیت دارد. حملات سایبری مدرن معمولا شامل موارد زیر هستند:
هک پدافند ملی: نفوذ به سامانه های ضد هوایی یا موشکی دشمن
انتشار اخبار جعلی: القای شکست، ترس یا بی ثباتی به کمک لینک ها و ویدیوهای فیک
جاسوس افزارها (Spyware): نصب نرم افزارهایی که اطلاعات را بدون اطلاع کاربر منتقل می کنند
حمله به بانک ها، صرافی ها و سایت های دولتی
هک شبکه های تلویزیونی یا اینترنت ملی

بخش سوم: برنامه نویسی در تسلیحات فیزیکی
شاید تصور عمومی این باشد که پهپادها یا ریزپرنده ها تنها تجهیزات مکانیکی اند. اما همه چیز از کد شروع می شود:
هدایت خودکار پرنده ها با الگوریتم های مسیر یابی
تشخیص چهره در حمله به اهداف خاص
فرمان برگشت یا انفجار در لحظه ی مناسب
برنامه نویسی در اینجا نه فقط ابزار کنترل، بلکه قلب سیستم حمله یا دفاع است. کد خوب می تواند یک پهپاد را از هدف زدن اشتباهی نجات دهد. کد بد؟ می تواند یک کشور را به اشتباه وارد جنگ کند.

بخش چهارم: ورود هوش مصنوعی به میدان نبرد
هوش مصنوعی، بازی را عوض کرده است. دیگر مسئله فقط نوشتن کد نیست؛ بلکه تربیت الگوریتم هاست.
AI می تواند حمله را پیش بینی کند، یا حتی طراحی کند
سامانه های تصمیم گیری در لحظه، دیگر انسانی نیستند؛ بلکه یادگیرنده اند
در برخی موارد، AI حتی می تواند خودش بدافزار تولید یا منتشر کند
با ظهور هوش مصنوعی مولد و شبکه های GAN، سیستم های نظامی حالا با سرعتی مواجهند که حتی ژنرال ها هم نمی توانند به راحتی پیش بینی اش کنند.

بخش پنجم: جنگ سرد دیجیتال؛ فردا دیر است
امروز، کشوری که قدرت سایبری ندارد، حتی اگر قوی ترین ارتش را هم داشته باشد، باز هم در معرض سقوط است. چرا؟ چون:
قدرت هک، قدرت فلج کردن است
قدرت ساخت بدافزار، قدرت خاموش کردن اقتصاد است
قدرت ساخت پهپادهای هوشمند، تسلط بر آسمان هاست
در این میان، نقش برنامه نویس نه صرفا یک متخصص فنی، بلکه افسر جنگ مدرن است. جنگی که صدا ندارد، اما تاثیرش گاهی از هزار بمب بیشتر است.

نتیجه گیری: امنیت ملی با زبان کد
اگر روزی سلاح از فلز ساخته می شد، امروز از صفر و یک ساخته می شود. برنامه نویسی، حالا بخشی از زرادخانه ی هر کشور است. و این یعنی:
آموزش برنامه نویسی دیگر فقط یک مهارت نیست؛ یک نیاز ملی است
امنیت سایبری فقط برای شرکت ها نیست؛ مسئله ی بقاست
داشتن متخصصان کدنویسی، بخشی از قدرت دفاعی کشورهاست.