زندگی کردن در لحظه

[غلامحسین ابراهیمی دینانی]

مقوله «وقت» به نسبت وقوع فعل در زمان اشاره دارد که زمان نیز یادآور لحظه های مختلف و گوناگون شناخته می شود. ابن سبعین معتقد است وقت، یک علاقه و ارتباط اتصالی است که سالک را به پروردگار متصل می سازد. به این ترتیب وقت یک عارف، جز نوع ارتباط او با پروردگار خود چیز دیگری نیست. در همین ارتباط است که شخص سالک خود را به کل هستی محیط می بیند و در همان حال کل هستی را نیز در احاطه به خویشتن خویش مشاهده می نماید. ابن سبعین درک و دریافت این تجربه ی باطنی را احاطه نامیده و مقصود او از این اصطلاح این است که حقیقت هستی واحد و یگانه است و هیچ گونه کثرت و تفرقه در آن راه ندارد. او می گوید: در این احاطه زوج با فرد در هم می آمیزند و گلاب و گل یگانه می شوند. ابن سبعین در آنچه آن را احاطه می خواند حکم گلاب و گل را متحد و یگانه می بیند (1)

***

[یزدانپناه عسکری]

ارزش وقت و زنده بودن و زندگی کردن در لحظه با خویشتن خویش.

__________

1 - دفتر عقل و آیت عشق، جلد سوم، غلامحسین ابراهیمی دینانی، تهران: انتشارات طرح نو چاپ دوم 1389 صفحه 305