آزادی بیان در جوامع سکولار و اسلامی
آزادی بیان در جوامع سکولار و اسلامی
آزادی بیان فراگیرترین شکل آزادی انسانی است و با تمام اشکال آزادی فردی و اجتماعی ارتباط پیدا می کند و یکی از مصادیق آزادی های سیاسی –حقوقی به شمار می رود که در اعلامیه جهانی حقوق بشر و میثاق حقوق مدنی و سیاسی نمود مدرنی پیدا کرده است . آزای بیان در دولت های سکولار و اسلامی تفاوت مبنایی دارد . در دولت های سکولار اصالت به انسان و تمایلات نفسانی وی تعلق دارد و امور سیاسی – اجتماعی بر مدار انسان محوری قرار می گیرد و محدویت گذاری بر آزادی های سیاسی – حقوقی بر حاکمیت اراده انسان می چرخد . اما آزادی بیان در نظام سیاسی اسلامی بر مدار شریعت محوری قرار دارد و جهان بینی توحیدی با معیار های الهی آزادی بیان را برای انسان به ارمغان می آورد و از آنجا که حاکمیت و تشریع قوانین اجتماعی به خداوند اختصاص دارد ، هم او است که چگونگی و محدودیت های آزادی بیان را بر می شمارد . آزادی بیان در رژیم های سکولاریستی هدف است و در حکومت های اسلامی وسیله ای جهت سعادت دنیوی و اخروی انسان است . آزادی بیان از حقوق طبیعی انسان ها به شمار می رود که با جعل قانون و قرارداد میان شهروند و حاکمیت پا به عرصه هستی نگذاشته است و هیچ انسانی حق تجاوز به آزادی بیان دیگری را ندارد . آنچه که حقوق و آزادی های دیگران را مورد تعرض قرار می دهد و با نظم عمومی ، ضرورت های اخلاقی و رفاه همگانی در جامعه مغایر است ، از محدویت های آزادی بیان در جامعه سکولار و علاوه بر اینها با سعادت دنیوی و اخروی انسان ها در تمایز است حکایت از محدویت ها در جامعه اسلامی دارد .