مدیریت دولتی و تجارت خصوصی

مدیریت دولتی به پیشرفت سیاست ها و مدیریت لازم برای اجازه دادن به دولت ها برای عملکرد موثر توجه دارد. از سوی دیگر، می توانیم مدیریت دولتی را به عنوان عمل مدیریت برنامه های عمومی نیز تعریف کنیم. هدف اصلی آن تضمین این است که سیاست به واقعیتی تبدیل شود که شهروندان انتظار دارند در زندگی روزمره خود ببینند. مدیریت عمومی تضمین می کند که فرآیند تصمیم گیری توسط دولت به خوبی توسط شهروندانش درک شده است. علاوه بر این، لازم است تحلیل خوبی از سیاست های تعیین شده داشته باشیم. این شامل ورودی های مختلف با هدف تولید سیاست های مورد نظر است. از سوی دیگر، باید ورودی های دیگری را نیز در بر گیرد که سیاست های جایگزین تولید می کنند. مدیریت عمومی همچنین به رفتار مقامات دولتی در حین اجرای نقش و وظایف آنها توجه دارد این امر در رابطه با برنامه ها و سیاست های دولتی انجام می شود که رسما مسئول اجرای آنها در دیدگاه های مختلف خواهد بود.این بدان معناست که اکثر مدیران دولتی غیر منتخب در واقع می توانند به عنوان مدیران دولتی در نظر گرفته شوند. آنها ممکن است شامل مدیران شهری و تحلیلگران و غیره باشند. این مدیران در ادارات و ادارات دولتی در سطوح مختلف دولت کار می کنند. بحثی وجود دارد مبنی بر اینکه مدیریت دولتی ماهیت چند رشته ای دارد.دامنه مدیریت دولتی به قدری وسیع است که درک آن آسان نبوده است و این به تفسیرهای فردی بسته به دید کلی فرد واگذار شده است. بنابراین به این معنی است که مدیریت دولتی می تواند هم رشته تحصیلی و هم شغل باشد. بحثی وجود دارد که آیا هنوز هم می توان از آن به عنوان یک رشته به دلیل پیچیدگی آن یاد کرد.یک کسب و کار خصوصی بیشتر مربوط به شرکت هایی است که متعلق به سرمایه گذاران و سهامداران هستند. در این حالت، کسب و کار می تواند به طور مشترک در تملک باشد یا همچنان می تواند در مالکیت یک فرد باشد. این برخلاف سایر کسب و کارها یا شرکت های دولتی است که توسط دولت بر اساس دستورات شهروندان اداره می شوند. این کسب وکارها با انگیزه های سودجویانه غیر از اطمینان از اینکه مردم خدمات یا محصولات ضروری را دریافت می کنند، وجود دارند.به عبارت دیگر، کسب و کار خصوصی یک نهاد قانونی شناخته شده است که انتظار می رود در ازای پول، ارائه خدمات و کالاها را افزایش دهد. کسب وکارهای خصوصی در اقتصادهای سرمایه داری غالب هستند، جایی که با انگیزه های سود و با هدف افزایش ثروت صاحبان آن شکل می گیرند این بدان معنی است که مالکان پس از درگیر شدن در یک ریسک تا آنجا که به تجارتشان مربوط می شود، انتظار بازگشت دارند.یک کسب و کار خصوصی را می توان به عنوان حالتی از مشغول بودن یا به عنوان یک جامعه یا به عنوان یک فرد در حالی که کارهای تجاری قابل دوام انجام می دهد که منجر به سود می شود پذیرفته شود. این می تواند فعالیت تداومی در عرضه کالاها و خدمات ضروری باشد که مورد تقاضای مشتریان و عموم مردم هستند . تا آنجا که به تجارت خصوصی مربوط می شود، اشکال مختلفی از مالکیت وجود دارد که به طور کلی پذیرفته شده است و این ممکن است به کشورهای مختلف بستگی داشته باشد.

---