مبادله میان قدرت نظامی، بلوغ فکری درونی توسعه و توسعه متوازن در ایران
29 خرداد 1404 - خواندن 2 دقیقه - 67 بازدید
یکی از چالش های حیاتی که در قالب های متعددی بازتولید شده، معمای توسعه در ایران است. به باور نگارنده، توسعه در ایران حاصل جمع نظام سیاسی قدرتمند از حیث تکیه بر اقتدار سیاسی و نظامی، توسعه درون زا و ایجاد بلوغ فکری داخلی و برآیند تعامل این دو با نظام بین المللی می باشد.تجربه حداقل یک و نیم قرن اخیر نشان می دهد که موقعیت استراتژیک و جغرافیای سیاسی ایران، بدون تکیه بر قدرت درونی امکان پذیر نیست و از طرفی ضعف قدرت سیاسی و نظامی سیاسی با وجود بلوغ فکری درونی(که در مقاطعی می توانسته است به وجود اید)، باز هم به شکل عدم توازن و متاثر از برآیند منفی عوامل داخلی و نیروهای خارجی، به شکست منجر شده است.از طرفی قدرت نظامی سیاسی در غیاب بلوغ فکری داخلی نیز، امکان ایجاد دیکتاتوری را به صورت بالقوه غیر قابل اجتناب می نماید.بنابراین تنها راهکار ممکن ایجاد تناسب میان این دو یعنی قدرت نظامی و بلوغ فکری داخلی است.تجربه نشان می دهد که نقص در هر کدام از این دو در قالب های استبداد داخلی و یا نقص در هر دو مورد، ایجاد گروه های ذی نفع، رانت خواری، دولت شبه قبیله ای در هیات قبای زربفت وارداتی از مشروطه را در پی داشته است.بنابراین پر کردن شکاف میان مفاهیم و مصادیق از اولویت های توسعه و برنامه ریزی در جهت توسعه است.