حمله اسرائیل ، نقض صریح قوانین سازمان ملل

حمله اسرائیل به ایران ؛ نقض صریح و فاحش قواعد بنیادین حقوق بین الملل و منشور ملل متحد است.

از جمله :

١) ماده ۵١ منشور ملل متحد ٢) بند ۴ از ماده ٢ منشور ملل متحد

۳ ) نقض قوانین بشردوستانه بین المللی (حقوق مخاصمات مسلحانه - Jus in Bello)

۴ ) نقض حقوق حاکمیت هوایی

١ )شرح ماده ۵۱ منشور ملل متحد:

در صورتی که یک عضو ملل متحد مورد تجاوز مسلحانه واقع شود هیچ یک از مقررات این منشور به حق طبیعی دفاع مشروع انفرادی یا اجتماعی تا موقعیکه شورای امنیت اقدام لازم برای حفظ صلح و امنیت بین المللی بعمل آورد لطمه وارد نخواهد آورد و اقداماتی که اعضاء برای اجرای حق دفاع مشروع بعمل می آورند باید فورا“ به شورای امنیت اطلاع دهند ولی این اقدامات به هیچ وجه در اختیارات و وظایفی که شورا بر طبق این منشور دارد و به موجب آنها در هر موقع روشی را که برای حفظ ویا اعاده صلح و امنیت بین المللی لازم می داند می توانی اتخاذ کند تاثیری نخواهد داشت.

 ماده فوق الذکر بر می آید که لازمه دفاع مشروع :

١-وقوع حمله مسلحانه واقعی (Armed Attack)

٢-اطلاع رسانی فوری به شورای امنیت

در پرونده معروف Nicaragua v. United States (ICJ, 1986)، دیوان بین المللی دادگستری تاکید کرد که دفاع مشروع تنها در برابر حمله ای واقعی و نه احتمالی یا پیش فرضی قابل پذیرش است. اسرائیل تاکنون هیچ مدرک مستندی مبنی بر وقوع یا قریب الوقوع بودن حمله ای از سوی ایران ارائه نکرده است.

این در حالیست که طبق ماده ۵۱ منشور دفاع مشروع، حق مسلم ایران است

اقدام ایران در پاسخ به حملات اسرائیل در قالب دفاع مشروع تعریف می شود که کاملا با قواعد و قوانین حقوق بین الملل سازگار است.

وقتی رژیم اسرائیل مدعی «حمله پیشگیرانه» می شود، ایران نیز حق دارد در چارچوب دفاع مشروع، از امنیت خود دفاع کند و حتی پیش از حمله دشمن، واکنش نشان دهد.

٢ ) ماده ۲ منشور ملل متحد: سازمان ملل متحد و اعضای آن باید درتعقیب مرامهای مذکور درماده اول طبق اصول ذیل عمل نماید:

بند ۴ :

اعضاء سازمان در روابط بین المللی خود از توسل به تهدید یا استعمال قوه خواه بر ضد تمامیت ارضی یا استقلال سیاسی هر مملکت و خواه بهر نحو دیگری که مرامهای ملل متحد متباین باشد خود داری می نمایند.

ماده فوق منشور تصریح دارد که تهدید یا توسل به زور علیه استقلال سیاسی یا تمامیت ارضی هر کشور ممنوع است و رژیم صهیونیستی با تجاوز به خاک ایران، به صراحت این اصل را زیر پا گذاشته است.

۳ )نقض قوانین بشردوستانه بین المللی (حقوق مخاصمات مسلحانه -oJus in Bello):

۱-۳)هدف قرار دادن مناطق مسکونی به طور کلی و غیرنظامیان به طور خاص، نقض فاحش اصل تمایز (Distinction) است که طرفین مخاصمه را ملزم می کند بین اهداف نظامی و غیرنظامی تفکیک قائل شوند.
۲-۳)ترور شخصیت های نظامی در یک حمله هدفمند، اگر خارج از صحنه نبرد فعال (Hostilities) و در خاک کشور ثالث (ایران) انجام شود، می تواند مصداق حملات تروریستی یا عملیات قتل های فراقضایی (Extrajudicial Killings) باشد که تحت قوانین بشردوستانه و حقوق بشر بین المللی ممنوع است.

۴ ) نقض حقوق حاکمیت هوایی:
پرواز بدون مجوز هواپیماهای نظامی در حریم هوایی کشور دیگر، نقض آشکار حاکمیت ملی و قوانین بین المللی هواپیمایی کشوری است.
منبع: کنوانسیون شیکاگو (۱۹۴۴) در مورد هوانوردی کشوری بین المللی.

النهایه :

چنین اقداماتی باید به صورت فوری از سوی جامعه بین الملل محکوم شده و از تکرار آن جلوگیری شود. جمهوری اسلامی ایران نیز باید از تمام ظرفیت های حقوقی بین المللی خود برای احقاق حقوق مردمش و پاسداری از اصول منشور ملل متحد بهره گیرد.