علل عقب ماندگی استراتژیک در مجموعه موسسات و سازمان های ایران
مولف: دکتر محمد شکیبی نژاد
روزانه در محل کار همواره شاهد مشکلات و نقصان ها فراوانی هستیم که باعث برهم خوردن حالت متعادل تکالیف محوله کارکنان نیز می گردد و همین سبب سردرگمی کلافگی ناراحتی و عدم رضایت از فعالیت در محل کار حال چه ارگان دولتی یا عمومی یا یک مجموعه خصوصی می شود.
یکی از معضلات و مشکلاتی که باعث تکدر خاطر و به سبب عدم توجه لازم مدیران و روسای ارشد همان مجموعه به انتقادات و هم چنین پیشنهادات فرد یا افراد علی الخصوص متخصص و متبحر با کارنامه درخشان چه از نظر علمی چه از نظر میدانی باعث کاهش بهره وری و کارکرد منابع انسانی می گردد و این مهم خود مسبب عدم بازدهی کارکنان سطوح پایین تر نیز می شود.
این مهم مع الاسف در کشور ایران به وفور قابل مشاهده و تمیز است و لزومی به تجمیع افراد نخبه در حوزه مدیریت و روانشناسی و کوچینگ برای ارائه راهکار نیست چراکه بمانند همان افراد از داخل همان مجموعه هستند که هیچ اهمیتی به آن افراد مبذول نشده یا شایستگی ها فردی آن ها مورد سنجش و هم چنین تقدیر قرار نگرفته...
علل و سبب این موارد به تجربه مولف بشرح ذیل است👇
1️⃣ روسا - مدیران همواره خود را از دیگران لایق تر و با هوش تر و با فراست تر فرض می کنند و به دیگران به دل بخواه شاید اجازه اظهار نظر یا پیشنهاد یا انتقاد و هم چنین راه کار اگر صلاح بدانند بصورت موردی آن هم اگر منویات و سلایق و علایق شان تامین گردد ممکن الحصول است و غیر از این هرگز ....
فرض کنید در مجموعه فرهنگی علمی آموزشی به عنوان یک استاد با سال ها تجربه حاصل از کسب علم در حال تدریس سرفصل های درسی در تخصص خودتان هستید و هم زمان در ارگان یا مجموعه دیگر نیز به عنوان یک فرد متخصص و متبحر مشغول فعالیت هستید....❗ زمانی که در حال تدریس هستید از شما درخواست می شود برای بررسی عوامل ضعف دانشجویان در فراگیری فلان درس یا عدم ارائه به موقع سمینار یا پیشنهادیه برای دفاع از رساله و .... با توجه به سوابق درخشان علمی و شغلی یک گزارش عملکرد ۶ ماهه ارائه دهید... پس از ۶ ماه بصورت کاملا مبسوط و دقیق موضوع را ارسال و نقاط ضعف و هم چنین قوت و راه کار های مختلف از بن بست را ارائه می دهید .... حداکثر کلام از جانب مدیران و روسای ارشد همان مجموعه تقدیر و تشکر و البته بدون حرکتی در جهت حل و فصل نمودن معضلات و مشکلات... چراچنین رفتاری را مکررا می بینید❗❓🤔
👈 عدم تمایل مدیران و روسا به گوش دادن صحبت های افراد متخصص یا بصورت روزنامه مطالعه موردی گزارش نامه چرا که اگر گوش شنوا و چشمان بینا داشته باشند مسلما شما را یک خطر بالقوه تلقی می کنند که شاید بزودی جای خودشان را بشما دهند....❗👀
فکت نامه
2️⃣شما دعوت می شود یه یک مجموعه بسیار هدفمند و با انگیزه اما از چه لحاظ...❓❗
ولو اظهر من الشمس اولین موضوع (هدف مالی) همان مجموعه هست و دستاورد پرداخت هزینه چه مادی چه از نظر زمان و مکان بری (زمانی و مکانی) برای شما چه امکاناتی است...❗❓
فرض کنید بدون هیچ هزینه ایی آن مجموعه شما دعوت شده اید اما آیین نامه و شروط که باید رعایت کنید .... ❗
مدتی فعالیت مستمر می نمایید ولو نه آن که غیر انتفاعی و تبرعی باشد ⬅️« جنبه مالی و پاداش یا مزایا ندارد»
پس از مدتی که از برنامه در همان مجموعه گذشت بصورت کاملا محرمانه از جانب یکی از مدیران ارشد همان مجموعه انتخاب و ارتباط با شما برقرار می شود و بشرح فوق الذکر شما نیز موارد و تجربیات بسیار با ارزش خودتان را منتقل و کمترین توقع شما توجه لازم و تغییرات اساسی است اما متاسفانه خودتان را برای عکس جهت عقلایی باید حاضر کنید...🤔❗❗⬅️ این رویه بی نهایت آزار دهنده تا جایی پیشین می رود که حتا باعث عذر خواهی اجباری شما بطرفیت از کل مدیران ارشد همان مجموعه و خمودی و بی انگیزگی برای فعالیت های بعد نیز می شود و به نقل از مضمون یکی از مدیران با تجربه و با اخلاق در جلسه رو به مولف این مقاله چنین بیان کرد⬇️
(( بیشترین سمینار ها, همایش ها,کنفرانس ها,سمپوزیم ها و.... مانند پروسه نشر کتاب حقوق مالکیت فکری و معنوی مهم نیست و اگر حقوق مالی موضوع تامین گردد همین باعث اقناع حاصل از محصول هست ولو آن طبق آیین نامه و شرایط بشما گواهی نامه معتبر دهند و پذیرایی شوید البته با هزینه جیب خودتان یا کسر از حقوق و مزایا)) یا با اضافه کاری و جبران .... در آخر شما کجا هستید با چندین برگه گواهی نامه و آن ها کجا هستند .... 🤔🤔🤔❓❓❗
پریشان از جفا می گفت هر دم
که بد کردم که نیکویی نکردم
چو به بودی طبیب از خود میازار
که بیماری توان بودن دگر بار
« دفتر چهارم گلستان سعدی شیرازی»
3️⃣همواره منابع انسانی مهم ترین و با ارزش ترین منابعی بوده و هست که اگر از بین برود که اصطلاحا ریزش منابع انسانی است و هیچ مدیری قادر به خلق و تولید چنین منابعی نبوده و چه بسا بیش از ۳-۴ دهه باید بگذرد تا شاید در نوبت بعد نیروی انسانی با انرژی و علوم بروز شده جدید وارد مجموعه شوند.... در واقع اینجا عمر منابع مالی را همان مدیران فدای تمنیات و سودای خود بوده و شما نیز آگاه تر از او بوده اید اما هیهات که قدرت جای گذاری نداشتید.
4️⃣هر فردی برای خود شان ,شخصیت جایگاه , شعور و معرفت و درجات اکتسابی علمی و شغلی دارد و سوال اصلی والبته پاسخ اینجاست آیا مدیران و روسای همان مجموعه حاضر هستند بجای منیت و بجای از بالا به پایین نظاره کردن و بجای علایق و سلایق و بجای یک گوش یک گوش در دروازه کمی هم سطح همان فرد چه بسا بسیار بالاتر خودشان است داشته باشند....❗❓ از بد روزگار مدیران و روسای مارالذکر به این مرتبه رسیده و گوش دهند و نه فقط تحسین تقدیر و چشم آقا / خانم رسیدگی خواهیم کرد یا در فلان ساعت از فلان روز از فلان ماه از فلان سال یک حرکت خاص انجام می شود که شما نیز سهیم و خوشنود می شوید همین حالا شما در همان Platform شرکت دهند...❓❓
دستاورد وجمع بندی بحث ✒️📋📌
مکررا معروض می دارد از منظر تجربه مولف ۵-۱۰ درصد از ۱۰۰درصد همان نتیجه WIN-WIN حاصل شده و الباقی محتوم محکوم به نابودی است. او نیز رشد کرده تحصیل کرده در شغل و حرفه خود کسب تجربه و کسب فیض از اساتید زیر دست نموده اما حیف و حیف که هیچ زمان نمی خواهد برای چند ثانیه پای درد و دل همان افراد متبحر و متخصص بنشیند و گوش چشم بدهد شاید گره های سر درگمی یا بهم ریختگی الگوریتم سازمانی اش حل شود....اما سرکار گذاشتن و تحکم و منکوب و سرکوب ومرعوب به اخراج یا کسر حقوق و مزایا یا انتظار از خدمت از یک مجموعه حال علمی پژوهشی با عمومی با دولتی به کرات خصوصا در ایران زیاد است.... به فکر منافع چه مادی و چه معنوی بودن بسیار عالی ست اما بشرط آن که بارفتار مدبرانه و انسانی بجای تحکم و همراه با عدم پاسخ گویی بلاتکلیف گذاشتن کارکنان همراه باشد و بواقع علل عقب ماندگی در مجموعه های بزرگ که باعث نقصان و کمبود شدید منابع انسانی بشرح فوق الذکر است. یک سیستم دریک مجموعه دقیقا به مانند تنه یک درخت است که از درون پوک و از بیرون نیز ردپای خوردن شدن قابل مشاهده است و هر قدر هم که تزریق مالی و اتوماسیون بروز شده نمایند فرو خواهد ریخت .
مکررا معروض می دارد از منظر تجربه مولف ۵-۱۰ درصد از ۱۰۰درصد همان نتیجه WIN-WIN حاصل شده و الباقی محتوم محکوم به نابودی رفته است.
در کشورهای در حال توسعه یا توسعه یافته بی نهایت به منابع انسانی و نوع بشر اهمیت می دهند چرا که دقیقا ارزش فرد به فرد یک مجموعه را از هر جهت درک و فهم کرده و برای تخصص و تجربه ایشان ارزش قائل می شوند و نه فقط به چند ورق بنام گواهی نامه رسمی دانشنامه رسمی یا تقدیر نامه و ... که فقط اکتسابی و نشان دهنده جایگاه این فرد در اجتماع و آن مجموعه است.امکانات خاص فراهم می کنند و از کلیه همکاران می خواهند بصورت کاملا محرمانه اول انتقادات و بعد پیشنهادات و راه حل های خودشان را ارسال نمایند و کلیه کارشناسان مسئول همان مجموعه باید بجای از سر خود باز کردن نه تنها از منابع انسانی باید هم زمان در عین تشویق و تقدیر در برنامه های جدید سهیم و از تخصص ایشان برای بهبود اوضاع موجود و ارتقای کمی و کیفی استفاده می کنند و جهت سطح ارتقاء از آن ها می خواهند یک سمینار در چندصفحه در یک روز معیین در کنار دوستان و همکاران خود ارائه دهند و این حرکت را باعث هم افتخار خودشان(مدیران و معاونان) و هم تک تک همکاران می دانند چراکه هیچ فرد متبحر و متخصصی نیست که از تمجید و تقدیر و مشارکت دادن او در اموری که در دست بررسی است متکدر شود چرا که خداوند باری تعالی انسانی که صفات بارز خود را در بطن تک تک آدم ابنی البشر قرار داده و نکته آخر این است که میزان الوهیت بقدری زیبا و دقیق است که هر فردی با مشخصه منحصر به فرد خود از الباقی متمایز شود.