نظریه نسبیت حقیقت

به نام عالم اعظم 

زمانی انیشتین در مورد پدیده های فیزیکی نظریه نسبیت را عنوان کرد، آنچه شاید به جرات می توان گفت این است که حتی حقیقت هم نسبی است و ممکن است با تغییر زمان و مکان، حقیقت دیگر آنچه نباشد که ما می پنداشتیم.اگر حقیقت مطلق بود،انسانها هیچ گاه در اعتقادات و افکار خود تجدید نظر نمی کردند و هیچ تغییری در جهان ایجاد نمی شد.اینکه در دو طرف یک بحث هر کدام از طرفین حق را با خود می داند بدین جهت است که از زوایای مختلف، حقیقت، متفاوت به نظر می رسد و حقیقت بسته به زمان و مکان و تابع مکان و زمان و شرایط دیگریست. آنچه من در طول سال های زندگی به آن پی بردم این است که حقیقت با گذشت زمان رنگ می بازد بغضی حقیقت ها زودتر رنگ می بازند و بعضی دیرتر. حقیقت با زمان نسبت معکوس دارد. حقیقت با مکان نیز نسبت معکوس دارد زیرا در مکان های مختلف حقیقت متفاوت بنظر می رسد.گاهی می توان قوانین فیزیک و ریاضی را با علوم انسانی و طبیعی ادغام کرد و به مطالب جدیدی رسید. یادمان باشد به مرور زمان آنچه که روزی به نظرمان خیلی بد می آمد دیگر آنقدرها بد نیست و چیزی که روزی به نظرمان خوب می آمد آنقدرها خوب نیست پس صددرصد روی هیچ مطلبی حتی علمی و مذهبی پافشاری نکنیم تا همیشه جایی برای اصلاح داشته باشیم.