کاهش گوشه گیری یکی از دانش آموزان ابتدایی با بهره گیری از فعالیت های گروهی هدفمند
در جریان تدریس در مقطع ابتدایی، با دانش آموزی مواجه شدم که از شرکت در فعالیت های گروهی پرهیز می کرد. این گوشه گیری نه تنها مانعی برای یادگیری موثر او بود، بلکه در شکل گیری مهارت های اجتماعی و اعتماد به نفسش نیز اختلال ایجاد کرده بود. با توجه به اهمیت تربیت اجتماعی در دوره ابتدایی، تصمیم گرفتم این مسئله را به صورت میدانی بررسی کرده و با اجرای یک برنامه هدفمند آموزشی، تغییری مثبت در رفتار این دانش آموز ایجاد کنم.
در گام نخست، شواهد اولیه ای مانند خودداری از نشستن کنار هم کلاسی ها، عدم مشارکت در بازی ها و سکوت مداوم هنگام فعالیت های گروهی را ثبت کردم. سپس با طراحی چند فعالیت جذاب در قالب کارهای گروهی ساده (نظیر ساخت کاردستی، نقاشی مشترک، بازی های تیمی با نقش های مشخص)، به تدریج زمینه ی حضور این دانش آموز در جمع را فراهم نمودم.
برای ایجاد حس امنیت، ابتدا او را در گروه هایی با دانش آموزان حمایت گر قرار دادم. همچنین با گفت وگوهای انفرادی و بازخوردهای مثبت، اعتماد او را نسبت به محیط کلاس افزایش دادم. پس از چند هفته، تغییرات ملموسی در رفتار او پدیدار شد. مشارکتش بیشتر شد، ارتباط چشمی با معلم و دوستانش برقرار کرد و در فعالیت های دسته جمعی نقش فعال تری به عهده گرفت.
این تجربه نشان داد که با شناخت دقیق ویژگی های روانی هر دانش آموز و طراحی فعالیت های آموزشی متناسب، می توان بسیاری از موانع رفتاری را برطرف کرده و مسیر رشد همه جانبه آنان را هموار ساخت.