تکنولوژی ردیابی چشم (Eye-Tracking Technology) و آینده آموزش دانشگاهی

گاهی برای فهمیدن آنچه در ذهن دانشجو می گذرد، نیازی به پرسیدن نیست. فقط کافی ست نگاهش را دنبال کنیم…
فرض کنید در دانشگاهی چون شهید بهشتی، جایی که علم و فناوری دست در دست هم داده اند، دانشجویی به نام فاطمه ذبیحی پشت مانیتوری نشسته که چیزی فراتر از یک صفحه نمایش ساده است. بالای این مانیتور، دوربینی بی صدا و دقیق حرکت چشم های او را دنبال می کند. این فناوری به ظاهر خاموش، در حال شنیدن صدای نگاه اوست.
فاطمه مشغول مطالعه ی یک محتوای آموزشی چندرسانه ای است. چشم هایش بر روی نمودارها مکث می کنند، از کنار بعضی جملات به سرعت عبور می کنند، و هنگام پخش ویدیو، تنها در لحظات آغازین خیره می مانند. این ریزترین حرکات، به زبان داده ترجمه می شوند و به استاد نشان می دهند که ذهن دانشجو کجا مکث می کند، کجا خسته می شود، و کدام بخش از محتوا روح او را درگیر می سازد.
فناوری ردیابی چشم (Eye Tracking) حالا به استاد کمک می کند تا درس را نه برای کلاس، بلکه برای هر دانشجو جداگانه تنظیم کند. محتوایی که زمانی یکسان بود، حالا به تجربه ای شخصی تبدیل شده است.
این جا دیگر چشم ها تنها ابزار دیدن نیستند؛ بلکه معلم دوم اند…