مدیریت سوانح و بحران

مدیریت سوانح و بحران

مدیریت سوانح و بحران به مجموعه اقداماتی اطلاق میشود که جهت کاهش اثرات بلایای طبیعی و انسان ساخت قبل، حین و پس از وقوع انجام می شود.

این فرآیند شامل چهار مرحله اصلی است: پیشگیری و کاهش خطر، آمادگی، پاسخ و بازیابی(UNDRR, 2015).

بر اساس گزارش سازمان ملل، بیش از ۹۰ درصد بلایا مرتبط با تغییرات اقلیمی هستند (UNDRR, 2020).

در ایران نیز، سوانحی مانند زلزله و سیل خسارات جانی و مالی گسترده ای به همراه داشته اند.

مطالعات نشان می دهند که سیستم های هشدار زودهنگام و آموزش عمومی می توانند تلفات را تا ۵۰ درصد کاهش دهند (WMO, 2018). همچنین، رویکرد جامعه محور در مدیریت بحران، با مشارکت دادن مردم و نهادهای محلی، اثربخشی برنامه ها را افزایش می دهد. در ایران، تشکیل سازمان مدیریت بحران کشور گامی مثبت در جهت یکپارچه سازی اقدامات پاسخگویی بوده است (قانون مدیریت بحران، ۱۳۸۷).

برای بهبود مدیریت بحران، تلفیق دانش بومی با فناوری های نوین، توسعه بیمه های خطرپذیر و تقویت همکاری های بین المللی پیشنهاد می شود.

منابع:

1. رضوی، ا.، و همکاران. (۱۴۰۰). "تحلیل مدیریت بحران سیل در ایران". مجله علوم محیطی.

2. Alexander, D. (2019). Disaster Management: Principles and Practice. Routledge.

3. UNDRR. (2015). Sendai Framework for Disaster Risk Reduction. United Nations.

4. WMO. (2018). Multi-Hazard Early Warning Systems. World Meteorological Organization.

5. Paton, D. (2019). Disaster Risk Reduction: Community Resilience and Responses. Springer.

6. Mojtahedi, M., et al. (2021). Integrated Disaster Risk Management in Iran. Elsevier.