نگاهی به نقش محیط های رقابتی و جریان های فناورانه و تجاری در عرصه سیاستگذاری رسانه
تغییر در سیاستگذاری رسانه که در پاسخ به محیط رقابتی و جریان های فناورانه و تجاری در سطوح ملی و بین المللی صورت گرفت، امری ناگزیر بود. تغییرات سیاستگذاری نتیجه تغییراتی در مفهوم سنتی رسانه ها و نیز تغییر در ادراکات از نقش رسانه های جدید و تاثیر بالقوه آن بر جوامع مختلف در کشورها بوده است. این روند در خلال تغییر شکل سیستم رسانه ای از سیستم مقررات ناشی از سیاست ها به فرایند رفع محدودیت که هدفش ایجاد تعادل بین بخش خصوصی و عمومی بود، شکل گرفته است.
اهداف سیاستگذاری جدید بر این مبنا استوار هستند تا به بازار امکان تحمیل تحولات رسانه ای جدید را بدهند، صحنه را برای سیاستگذاری بدون محدودیت رسانه های جدید، آماده کنند. برای نیل به این اهداف،ترکیبی از فعالیت های مربوط به رفع محدودیت و ایجاد مقررات جدید، سیاست دولت ها بوده است؛ هدف . این سیاست ها در وهله نخست، افزایش رقابت در درون بازار رسانه ای است.
در بررسی نقش دولت ها و میزان دخالت آنها در توسعه رسانه های جدید، پرواضح است که مبانی سنتی و قدیمی مقررات پخش برنامه، قادر به پاسخگویی به این تغییرات نبوده اند. فناوریهای نوین کابلی و ماهواره ای، رویکردهای نوینی را سبب شده اند و این امر نیز به درک روزافزون از ناگزیر بودن تغییر مقررات ختم شده است که ساختار بهتر سیاستها و سیستم های پخش برنامه را ایجاد کند. نتایج این تغییر در سیاستگذاری در کشورهای اروپایی، اجتناب از مقررات تثبیت شده پخش برنامه، ارائه دیگر خدمات پخش و تدوین سیاستگذاری رسانه ای بلند پروازانه با اهداف فناورانه، اقتصادی، فرهنگی واجتماعی بلندمدت است. در مقوله سیاستهای رسانه های نوین در تمام کشورها، روند سیاستگذاری بلند مدت بدین شکل است که نقش دولت ها را با ایجاد رقابت هرچه بیشتر بین فناوری ها، کمتر می کند.
از این جریان می توان سه نتیجه گیری عمده در رابطه با نقش دولت در سیاستگذاری رسانه های جدید از این جریان به دست داد. نخستین نتیجه گیری این است که با وجود تفاوت بین کشورها، مدل کلی توسعه حاکی از آن است که تغییرات در سیاستگذاری در تمام کشورها رخ داده است، هرچند که تفاوت در سطح سیاستگذاری های محلی قابل توجه است. نتیجه گیری دوم این است که تلاش برای تحمیل سیاست های عمومی بر رسانه های جدید که از راه مسئولان اعمال می شوند، ناموفق بوده اند نتیجه گیری سوم این است که کمتر کردن نقش دولت ها و مسئولان، فرایندی جهانی بوده است .