مهارت مهم «نه گفتن»

خالی از لطف نیست گفتن مهارتی که از سال های اولیه زندگی مون، از دوران کودکانی و اولین سال های تحصیل به ما گفته می شود و ما همیشه بصورت تئوری و حفظی با اون کار می کنیم و خیلی کم آن را وارد وادی عمل می کنیم.

بله، منظورم مهارت مهم «نه گفتن» است. معمولا اکثر مشکلات روحی و روانی ما نیز ناشی از عمل نکردن به همین مهارت در جاهای مختلف زندگی مان است. چراکه با نه نگفتن در خیلی از موقعیت ها و خیلی از روابط، به افراد اشتباه بهای بیش از حد داده ایم و محصول اون چیزی جز مشکلات روحی و روانی برای خودمان نبوده است. مهارت نه گفتن توضیح و تعریف خاص و یا پیچیده ای ندارد، فقط مستلزم یک اراده ی قوی توام با قاطعیت است و تنها یک هدف کلی را در بر می گیرد و آنهم حفاظت از خودمان در برابر افراد سمی است.

همچنین در اینجا جا داره به جمله ی زیگموند فروید پدر علم روانکاوی، در رابطه با کنارگذاشتن و گذشتن از این قبیل افراد بپردازیم.

وقتی می شود دقایق عمرت را با آدم های خوب بگذرانی، چرا باید لحظه هایت را صرف آدم هایی کنی که با دل های کوچک شان مدام درگیر حسادت ها و کینه ورزی های بچه گانه اند. یا مدام برای نبودنت، برای خط زدنت تلاش می کنند؟ نه، همیشه جنگیدن خوب نیست. این روزها فهمیده ام برای اثبات دوست داشتن، برای به دست آوردن دل آدم ها، برای اثبات خوب بودن نباید جنگید. بعضی چیزها وقتی با جنگیدن به دست می آیند بی ارزش می شوند. این روزها نسخه فاصله گرفتن را می پیچم برای هرکسی که رنجم می دهد. این را با خود تکرار می کنم و می بخشمشان. نه بخاطر اینکه مستحق بخششند، تنها به این خاطر که من مستحق آرامشم.