در روش استخراج فاز جامد (solid-phase extraction (SPE)) اساس عمل بر جذب سطحی در محیط زیست

استخراج فاز جامعه یکی از مهم ترین روش های جداسازی است که فوائد زیادی مثل سادگی، گزینندگی، قابلیت استفاده مجدد، قابلیت انعطاف در انتخاب فاز جامد، مصرف پایین حلال های آلی یا عدم نیاز به حلال های سمی، هزینه پایین و زمان استخراج پایین را دارند.

در روش استخراج فاز جامد (solid-phase extraction (SPE)) اساس عمل بر جذب سطحی است که معمولا بر جاذب پلیمری غیر قطبی (فاز معکوس) به واسطه ی نیروهای واندروالسی یا فعل و انفعال های هیدروفوبیک استوار است. در هر حال به دلیل اینکه بیشتر فلزات یونی هستند به وسیله ی جاذب های پلیمری تثبیت نمی شوند. بیشتر کاربرد SPE اساسا بر جذب سطحی یون های فلزی سنگین به عنوان کی لیت(chelate) یا کمپلکس های معدنی در شکل طبیعی می باشد. به هر حال در بعضی موارد عامل کی لیت ساز ممکن است مستقیما به نمونه برای کی لیت شدن با انواع عناصر اضافه شود، کی لیت به نگهداشتن بر یک جاذب فاز جامد کمک می کند. گزینندگی جاذب پلیمری فاز جامد عمدتا مربوط به گزینندگی عامل کی لیت ساز است که با یون های فلزی و گروه های عاملی در ساختار جاذب کی لیت شده است.

چندین ترکیب جاذب می توانند یون های فلزی محلول را به دام اندازند که شامل ذغال فعال، زئولیتها(zeolites) و خاک رس می باشند. این ترکیبات وقتی عاملدار می شوند دارای ظرفیت بارگذاری یون فلزی نسبتا بالا و بستگی زیاد برای انتخاب یون های فلزی می شوند. این کارآیی استثنایی می تواند به حضور لیگاند های سطح مرزی نسبت داده شود که می تواند به طور ویژه با جذب سطحی انتخابی با یون های فلزی وفق داده شود. این اکسیدها و پلیمرهای عاملدار شده در پیش تغلیظ یون های فلزی برای سنجش محلول های چند جزئی و برای حذف اجزای سمی از رودهای آلوده استفاده می شوند.

در بحث روش های بیولوژیک نیز مدل های مختلفی ارائه شده است. یکی از مدل ها روش احیای باکتریایی سولفات می باشد به این ترتیب که باکتری های احیا کننده سولفات ترکیبات آلی مانند متانول و اتانول را با استفاده از سولفات اکسید نموده و بی کربنات و سولفید هیدروژن ایجاد می نماید. در مرحله ی بعد سولفید هیدروژن با یون های فلزات سنگین ترکیب و سولفید های نا محلول به شکل لجن متراکم رسوب می نماید.