نگاهی به «مدل تعامل سیاست - رسانه»
این مدل در چند مداخله به اصطلاح بشر دوستانه آمریکا که در دهه ۱۹۹۰ انجام شد به کار گرفته شد. نتایج نشان داد که وقتی سیاستگذاران درباره اقدامات خود نامطمئن هستند، گزارش های انتقادی از سوی رسانه ها با یک چارچوب قدرتمند مداخله ای نقشی «مهم» در شکل گیری سیاست های دولت دارد، اما وقتی سیاست های دولت از قبل تعیین شده باشد، رسانه ها نقشی «کم اهمیت دارند (عملیات نیروهای متحددر کوزوو مارس - ژوئن ۱۹۹۹). بنابراین به نظر می رسد، اثر خبرگزاری سی. ان. ان. بسته به وجود سیاستهای منسجم دولت در مورد موضوعات سیاست خارجی متفاوت است.
هرچند می توان گفت رسانه به عنوان عاملی موثر در سیاستگذاری خارجی مانند مداخله به اصطلاح بشر دوستانه آمریکا در سومالی عمل می کند، اما برخی از پژوهش های انتقادی عکس آن را نیز نشان داده اند .
این مطالعات نشان می دهند که در واقع، پیش از آن که رسانه ها پیرامون مداخله در سومالی واقعا موقعیت را در دست بگیرند، دولت آمریکا مدام در تلاش بوده تا از راه گزارش های رسانه ای آگاهی جامعه را به دلخواه خود، تغییر دهد که رسانه ها نیز توجه اندکی به این موضوع داشتند و تحت تاثیر دولت قرار گرفتند. رسانه ها تنها زمانی به طور جدی به این مداخله پرداختند که تصمیم رئیس جمهور آمریکا برای اعزام نیروهای آمریکا به این کشور برای مداخله لو رفت
پس از افشای این خبر، سومالی و برجسته سازی جنبه های مثبت مداخله در گزارش های خود، از تصمیم رئیس جمهور حمایت کنند. تحلیل های دیگر درباره مداخله در سومالی که از رویکرد «واقع گرایی» در روابط بین الملل - استفاده می کنند، از موضع رابینسون حمایت می کنند و نتیجه می گیرند که این مداخله اساسا به دلیلمنافع استراتژیک ملی آمریکایی ها انجام شده است .بنابراین رابینسون نقش رسانه را به جای اثر سی ان ان این گونه تعریف می کند: «تولید کننده رضایت" یا خطوط راهنما .