هولوگرافی (Holography) و آینده آموزش دانشگاهی

فناوری هولوگرافیک یک برآمدگی سه بعدی، یک اثر واقعی و نه روانی فراتر از بعد زمان و مکان است؛ به طوری که شما می توانید تصویر را از ۳۶۰ درجه از منظر های مختلف و بدون استفاده از تجهیزات خاصی مانند: دوربین یا عینک مشاهده کنید؛ بنابراین وقتی کاربر در اطراف نمایشگر قدم می زند، جسم به نظر می رسد که حرکت می کند و به طور واقعی جابه جا می شود.

فرض کنید آنا پارکر، استاد دانشگاه استنفورد در آمریکا، پیشنهادی برای تدریس در دانشگاه کمبریج انگلستان دریافت کرده است. با این حال، شرایط زندگی او به گونه ای نیست که بتواند به انگلستان نقل مکان کند. خانواده اش تمایلی به ترک آمریکا ندارند و او نیز نمی خواهد زندگی شان دستخوش تغییر شود. علاوه بر این، برنامه های کاری و تحقیقاتش در استنفورد اجازه سفرهای طولانی مدت را به او نمی دهند.

از این رو، آنا پارکر با استفاده از فناوری هولوگرافی، می تواند همچنان به طور فیزیکی در استنفورد بماند، اما به طور مجازی و سه بعدی در کلاس های دانشگاه کمبریج حضور پیدا کند؛ به طوری که تصویر او با وضوح بالا و به طور واقعی در کلاس درس ظاهر شود، به گونه ای که دانشجویان احساس کنند او دقیقا در مقابلشان ایستاده است. در نتیجه، این فناوری امکان تدریس هم زمان در هر دو دانشگاه را برای او فراهم می کند و بدون نیاز به سفر، ارتباط علمی بین این دو مرکز معتبر را مستحکم می سازد.